Recensie: Podium onder de Dom
Jaren geleden zijn we er voor het eerst geweest, bij Culinair Podium, toen het restaurant nog op de Lange Nieuwstraat in Utrecht zat. Het was destijds onze eerste culinaire ervaring op hoog niveau, en het is ons altijd bijgebleven.
De afgelopen jaren hebben we veel (zeer) goed aangeschreven restaurants bezocht, met en zònder Michelinster. Daar zaten successen tussen (De Kromme Dissel in Heelsum is nog steeds onze beste ervaring) en wat minder geslaagde etentjes. Niet dat de minder geslaagde maaltijden slecht waren, zeker niet. Maar het sprak ons niet altijd even veel aan of we vonden het soms niet zo verrassend.
Culinair Podium hadden wij in de tussentijd niet meer bezocht en het restaurant is inmiddels verhuisd naar de Domstraat, en heet nu Podium onder de Dom. Onze culinaire ervaring is inmiddels dus aardig ontwikkeld, en onze smaak ook. Zou Podium nog steeds zo bijzonder lekker zijn, of zouden we het inmiddels wat ‘gewoontjes’ vinden? Het werd dus hoog tijd voor een bezoek. Dat vonden we vorig jaar al, maar toen was het restaurant al weken van te voren volgeboekt op de dag dat we wilden gaan. Een nieuwe poging hadden we niet meer ondernomen – er staan nog meer restaurants in Utrecht op onze wensenlijst, en met de grote hoeveelheid nieuwe restaurants die de laatste tijd openen in Utrecht wordt die lijst alleen maar langer.
Gisteren postte Podium dat er wegens annulering een tafel vrij was, en zo zaten wij op een doordeweekse donderdagavond in het nieuwe Podium onder de Dom. En om het niveau goed te kunnen vergelijken besloten we dan toch ook maar gewoon het Menu Podium te nemen, met bijpassende wijnen. Wel halve glazen, want hele glazen is gewoon echt te veel. En voor mijn vrouw dan de variant zonder vis, schaal- en schelpdieren, want dat lust ze helaas (voor het overgrote deel) niet.
Ik kan een hele verhandeling gaan schrijven over ieder gerecht, maar ik zal me beperken. De conclusie is: het is minstens nog net zo goed als toen we er jaren geleden waren, en misschien zelfs nog wel beter (aangezien wij onze smaak dus ook ontwikkeld hebben). De meest memorable gerechten waren voor mij toch wel de ‘curry’ met mul en langoustine, de runderlende en de fricassee van eekhoorntjesbrood. Wat een fantastische smaken, en de wijnen die er bij zaten waren echt ongelooflijk goed gekozen en voegden ook echt iets toe aan de maaltijd. Ook mijn vrouw was erg onder de indruk. Ze kreeg een volwaardige maaltijd, met gewoon vlees en gevogelte als vervanger voor wat ze niet lustte. Dat is niet altijd overal het geval geweest in het verleden en daar zat minstens één keer een restaurant bij met een Michelinster.
Zo had de wijn bij de runderlende een hele zoetige, kruidige ‘neus’ die me erg deed denken aan Chinese specerijenmengsels. Het duurde even voor ik het thuis kon brengen wat het was, maar even later wist ik het: Char Siu. De wijn met de licht geroosterde runderlende werd zo echt een compleet plaatje. Naast deze combinatie vond ik de wijn bij de fricassee erg bijzonder. Hij trok het salieblad echt omhoog en samen zorgden ze er voor dat ik het idee had dat ik in een mooi herfstbos liep. Net na een regenbui en dat de zon door de takken met bladeren in herfstkleur schijnt…
Wat mij betreft is het eten bij Podium onder de Dom gewoon een Michelinster waard, en als ze die niet krijgen, ga er toch eten. Ten eerste omdat een Michelinster ook niet alles zegt – en je je er dus niet altijd wat van aan moet trekken. Ten tweede omdat ik me niet kan voorstellen dat je teleurgesteld wordt. Podium onder de Dom is gewoon een toprestaurant.