Slow Fish Taste and Talk

TorontoFoodTrip Scaled 1De Slow Food beweging zet zich wereldwijd in voor ‘good, clean and fair food’ en heeft over hele wereld afdelingen, en zo ook in Toronto.

Tijdens mijn #torontofoodtrip had ik het geluk dat de lokale afdeling van Slow Food in Toronto een bijeenkomst organiseerde met als thema lokale, kleinschalige visvangst: Slow Fish Taste and Talk. Als Slow Food lid, foodenthusiast en part-time foodblogamateur moest ik daar natuurlijk bij zijn.

Slow Food Toronto had hier de kleine zelfstandige visser Andrew Akiwenzie (facebook.com/akiwenziefish) en zijn vrouw voor uitgenodigd. Andrew stamt af van de oorspronkelijke bewoners van Canada (‘First Nation’ noemen ze dat daar) en heeft om die reden rechten om te vissen in Lake Huron, dat ten noorden van Toronto ligt (Toronto zelf ligt aan Lake Ontario).

AndrewAkiwenzieAndrew hield een mooi verhaal over de uitdagingen die hij al kleine visser heeft, waarbij hij moet opboksen tegen bijvoorbeeld slechte keuzes die gemaakt werden – en worden – in faunabeheer en de voorkeuren van de consument (die alleen maar mooie filetjes wil en niet wil weten van graten, vinnen en koppen).

Andrew staat niet alleen in de problemen die hij tegenkomt. Een vertegenwoordiger van Slow Fish Canada – suf genoeg heb ik zijn naam niet genoteerd – deed uit de doeken dat het faunabeheer in de VS vooral wordt ingegeven door een krachtige sportvislobby (want toerismedollars). Als gevolg daarvan wordt er een visbestand gecreëerd die ten gunste is van de sportvissers en niets te maken heeft met faunabeheer. Het ecosysteem raakt daardoor uit balans, met alle gevolgen van dien – ook aan Canadese kant, want vissen doen niet aan landsgrenzen.SlowFish

Een ander probleem met de visserij – en dan niet per se de zoetwatervisserij, maar de visserij in het geheel – is het systeem van overdraagbare persoonlijke visquota. Waar het op neer komt is dat de visquota die in het verleden ingesteld zijn op een gegeven moment commercieel overdraagbaar zijn geworden. Dus wie geld heeft kan gewoon een visquotum kopen van iemand. Of van iemanden, zodat een groot deel van het visquotum in handen is van één persoon. Die niets met vissen van doen heeft, maar zijn quotum verhuurt aan vissers. Die dus van wat de vis op de markt opbrengt een dusdanig deel kwijt zijn aan de verhuurder van het quotum dat je er eigenlijk niet van kunt bestaan. Ik weet niet of de situatie ook op deze manier in Nederland speelt, maar verontrustend is het wel: grote bedrijven of individuen die de baas zijn over de grondstoffen in het voedselsysteem, en maar één doel hebben: winstmaximalisatie. En dat staat haaks op een goede voedselvoorziening voor iedereen.

Uiteraard moest er ook geproefd worden van vis (het was immers een ‘Taste and Talk’). Drie chefs uit Toronto waren uitgenodigd om iets te maken met de vis van Andrew. En de chefs moesten op het laatste moment nog creatief zijn, want door weersomstandigheden was het niet gelukt om genoeg van de gewenste vis mee te nemen. De natuur laat zich niet beheersen, en dat is maar goed ook. Gelukkig was er wel andere vis, namelijk forel, en de chefs hadden daar lekkere hapjes mee gemaakt.

Kyle Rindinella van Pizzeria Libretto had een rauwe bereiding van forel op toast gemaakt met munt en zeekraal. Het zilte van de zeekraal en de munt maakte een interessante combinatie met de vis, die natuurlijk zelf niet zilt is, want forel is een zoetwatervis.

Chris Schroer van The Cure had een rillettes van gerookte forel gemaakt. Ook heel smakelijk, met precies de goede hoeveelheid rooksmaak erin.

Winnaar van de dag was wat mij betreft echter Justin Cournoyer van Actinolite. Hij had de nog wat baars kunnen gebruiken, en wat vooral opviel was de combinatie met groene aardbei en een kleine onrijpe vrucht, waar ik de naam van ben vergeten. Het gaf in ieder geval een citrusachtige draai aan het gerechtje, en het geheel vormde voor mij een hele nieuwe smaakervaring.

Al met al een leuk evenement om bij te zijn en eens een ander verhaal te horen dan in Nederland. Alhoewel, ‘anders’ – er zijn veel overeenkomsten tussen de uitdagingen die we in Nederland en Europa hebben en de vissers van Lake Huron. De accenten liggen misschien wat anders, maar veel is ook hetzelfde.