Utrecht Hamburger Week
Er was een tijd… dat je voor een hamburger naar de McDonald’s ging. Dat was het helemaal, en die hamburgers bij de snackbar, tja, dat waren dan toch vaak van die voorgekookte dingen die even de frituur in gingen. Je vindt die ijshockeypucks trouwens nog steeds in het vleesvak van de supermarkt, bij de Bifi worstjes en de Smac. Over de braderiehamburgers met gebakken ui zal ik het al helemaal niet hebben…
Die tijd hebben we gelukkig al lang achter ons gelaten. Niet alleen heeft de Burger King het straatbeeld inmiddels ‘verrijkt’, we zijn al veel verder. Met in hamburgers gespecialiseerde barretjes en restaurants. Iedere grote stad heeft er minstens een paar, en sommige een heleboel.
Ook in Utrecht kun je in het centrum hamburgers eten die ik dan graag ‘de betere hamburger’ noem. En naast die hamburger van rundvlees, staan er meestal ook nog allerlei andere opties op de kaart. Van kip, van vis, maar ook vegetarisch en zelfs veganistisch. Je kunt tegenwoordig dus meer kanten op dan alleen mèt of zònder kaas.
Na de #leidscherijnlunchweek besloot ik dat het tijd werd om eens te kijken wat het aanbod van die betere hamburger dan is in het centrum van Utrecht. Het werd de #utrechthamburgerweek , en ik bezocht vijf verschillende hamburgerrestaurants, die niet onder ‘fast food’ vallen (ja, sorry, de hamburgers van Five Guys vind ik erg lekker, maar vallen wat mij betreft toch wel in de categorie fast food – al snap ik dat je daarover kunt discussieren).
Maandag: The Burger Federation
The Burger Federation is een formule van Autogrill, een groot bedrijf dat wegrestaurants en vliegveld- en stationshoreca exploiteert. Het filiaal van The Burger Federation in Utrecht wordt bestierd door HMSHost, die met meer restaurants in Hoog Catharijne en op station Utrecht Centraal doet. Je kent HMSHost misschien ook wel van de horeca op Schiphol.
Tot zover de droge achtergrondinfo, hoog tijd voor de hamburgers. De vestiging van The Burger Federation in Utrecht is een grote, lichte zaak die je kunt vinden aan de Stadskamer, het horecaplein in het vernieuwde Hoog Catharijne. Het restaurant heeft ook nog een ingang aan de buitenkant, vlakbij de singel, en daar is ook een klein terras.
The Burger Federation serveert diverse burgers, de meeste zijn met rundvlees, er zijn er twee met kip, één met vis, en er is één vegetarische optie. De burgers zijn verzonnen rondom een landenthema, zoals een Franse met brie, een Japanse met zalm, een Libanese met falafel, een Fifth Avenue burger met foie gras (!), maar ook de Hoge Utrecht Burger met gesmolten Oude Gracht kaas en huisgemaakte Utrechtse biersaus. Ook kun je je eigen burger samenstellen waarbij je je eigen favo toppings kunt toevoegen aan de standaard burger. Als een hamburger met brie, avocado, jalapeños, foie gras en een spiegelei jouw ding is, go for it. Behalve hamburgers worden er ook nog snacks als nachos, uienringen en kipvleugels geserveerd, en ook vind je salades en een aantal toetjes op de kaart.
Voor mij geen freakburger, maar gewoon de BLT Classic Beef burger met bacon, sla en tomaat. De hamburgers worden standaard medium doorbakken, zo staat op de kaart, en je krijgt voor het geld ook nog een portie frites, fritessaus, en een tweede saus die ik zo snel niet kon thuisbrengen.
Het broodje waarop de burger geserveerd wordt heeft het Burger Federation logo er in gebrandmerkt, wat natuurlijk een leuke gimmick is, maar niet meer dan dat. Leuk voor Instagram. Mijn burger zelf was behoorlijk gepeperd. Ik weet niet zeker of ze er veel peper op hebben gegooid, ik had eerder de indruk dat het in het vlees zat. Ik vond dat wel lekker, maar het zat wel op het randje van overheersend. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat lekker vindt. Laten we er maar even van uit gaan dat men uitgeschoten is met de pepermolen.
De hamburger at niet heel erg handig. Dat kwam namelijk door de twee plakken tomaat die er op zaten. Die gaan van elkaar afglijden, en voor je het weet zit je daar met lege handen, en je hamburger all over de tafel. De hamburger was helemaal doorbakken, dus niet medium, zoals beloofd. Hij was gelukkig niet droog, maar wel wat compact. De geserveerde frietjes waren goed krokant en prima op smaak.
De BLT Classic Beef van The Burger Federation is, zoals ik hem nu gegeten heb, geen slechte burger, al zijn er wel een paar verbeterpuntjes.
Dinsdag: Burgerbar
De Burgerbar is een kleine keten van hamburgerrestaurants met 4 vestigingen in Amsterdam, één in Den Haag en één in Utrecht. Je vindt Burgerbar in Utrecht in de Schoutenstraat, het straatje tussen de Neude en de Ganzenmarkt, waar de achterkant van het stadhuis ook is.
Burgerbar is een kleine zaak, een echte eetbar, met zitplaatsen aan de counter, en een paar tafeltjes aan de zijkant en achterin. Ook buiten staan een paar tafeltjes, maar dan moet het weer wel een beetje meewerken natuurlijk. De tafeltjes binnen zijn vrij klein en zijn voorzien van een bak met bestek, servetten, en peper- en zoutmolens. Zitten doe je op in hoogte verstelbare krukjes. Niet ideaal om lang te tafelen, maar hé, het is een hamburgerbar, niet een 4 gangen Franse bistro met sterrenambities.
Burgerbar heeft drie rundvleesburger opties: standaard Iers rundvlees, gerijpt Angus en Kobe Style Wagyu rundvlees, en alle drie in twee maten. Daarnaast serveren ze ook nog een kipburger en twee vegetarische opties. Bovenop je burger kies je dan nog je toppings.
Ik besloot half-decadent te zijn door een grote Anged Angus burger te nemen met cheddar, bacon en gegrilde uien. Daarbij zitten dan ook nog sla en saus op je broodje.
Als de burger geserveerd wordt kijk ik tegen een flinke toren aan. Toch is de burger wel te hanteren en kun je hem gewoon uit de hand opeten. Wel oppassen met de vleessappen. Deze burger is namelijk supersappig, en zoals beloofd medium doorbakken. Ook hier proef ik peper op mijn hamburger, maar veel minder sterk dan bij die van de Burger Federation. Ik vind deze hoeveelheid peper veel beter.
Erg lekkere burger, die rul van structuur is en medium doorbakken zoals beloofd. Top.
Woensdag: Ellis Gourmet Burger
Ellis Gourmet Burger opende in Utrecht eind augustus 2016 aan de Neude. Het was daarmee de vierde vestiging van deze Belgische keten in Nederland. Inmiddels kun je in Nederland bij 7 vestigingen terecht: 3 in Amsterdam, 2 in Rotterdam en nog eentje in Breda.
Ellis Gourmet Burger is geen hele grote zaak, vrij smal en uitgevoerd in de kleuren donkerbruin en grijs. Dat maakt het wat donker misschien, maar geeft ook wel een warme uitstraling. De open keuken achterin is, door het heldere licht in die keuken, een blikvanger. De tafels zijn ingedekt met bestek, dus geen IKEA potten of houten bakken waar je je bestek zelf uit moet pakken. Buiten is overigens ook nog een terras met een aardig aantal tafeltjes.
Er is een grote keus aan hamburgers, met een aantal ‘signature gourmet burgers’ zoals bijvoorbeeld die met blauwe kaas, geselecteerd door de bekende affineur Van Tricht, een burger van zalm met spinazie en een lamsburger met guacamole. Uiteraard ook meer reguliere hamburgers, en ook vier vegetarische / vegan hamburgers.
Naast salades staan er ook voor de lunch twee toasties op de kaart, zoals de Toastie Original Cheese, en dat is een eerbetoon aan Louis Lunch, het restaurant in New Haven, Connecticut, die in de VS wordt beschouwd als de uitvinder van de hamburger; dat leek me de vermelding wel waard.
Ik koos deze keer voor de Ellis Special 2.0. Dat is een hamburger met kaas en bacon, die ook op de kaart staat, maar in plaats van mosterd en ketchup krijg je de Ellis Special Sauce.
De burger wordt razendsnel geserveerd – het is ook niet druk, dus dat helpt – en is rul van textuur, zoals ik hem graag eet, lekker sappig, en zoals beloofd ook daadwerkelijk medium gebakken.
Bij de hamburger bestelde ik nog een portie frietjes en een groene salade. De frietjes waren vers en knapperig met voldoende (middelgrof) zout, de salade was met een dressing aangemaakt. Geen hoogvlieger, de salade, maar wel gewoon prima.
De burger haalde nèt niet het niveau van die van Burgerbar wat mij betreft, maar komt behoorlijk dicht in de buurt.
Donderdag: Meneer Smakers
Meneer Smakers is een echte Utrechtse keten van hamburgerrestaurants met vier filialen in de stad: op de Nobelstraat, aan de Oudegracht, op de Marnixlaan en op de Twijnstraat. Voor dit artikel bezocht ik het filiaal aan de Oudegracht, vlak bij de Neude.
De inrichting van Meneer Smakers wijkt niet heel veel af van de gemiddelde moderne hamburgerbar: hout, metaal, bruin, grijs. In dit filiaal is gebruik gemaakt van wat lichter hout en ook nog gele en blauwe accenten, zodat de zaak niet zo donker wordt. Toch maakte het op mij een wat goedkopere, misschien zelfs wat versleten, indruk. Of misschien oogt het lichte blauw wat gedateerd, een beetje jaren 90-look.
Hoge, lange tafels voor in de zaak met krukken om op te zitten, en naast de counter nog wat lage tafeltjes. Ook dit is weer een hamburgerbar waar je niet lang blijft zitten – behalve op het kleine terrasje voor de zaak misschien, als de zon schijnt.
De hamburgers van Meneer Smakers hebben allemaal een ‘familienaam’ zoals Mevrouw Smakers, Zusje Fleur, Tante Mila, Ome Jimmie en Opa Harrie. Naast rund, kip en vis serveert Meneer Smakers ook een lamsburger, twee vegetarische en één veganistische burger, en is er regelmatig een special. Daarnaast is er natuurlijk friet, zijn er sandwiches en ook tosti’s.
Ik koos voor de Mevrouw Smakers, met rundvlees, gegrilde paprika, courgette en jalapeños met daarop de speciale Smakerssaus.
De paprika en courgette doen het prima op een hamburger, en het is weer eens wat anders dan sla, tomaat en augurk. De burger is door de jalapeños lekker pittig, en de Smakerssaus is ook gewoon een lekkere saus.
Over de smaak van de hamburger was ik best tevreden, ondanks dat hij doorbakken was, was hij niet droog. De textuur is een ander verhaal, helaas. Voor mij is een goede hamburger gemaakt van gemalen gehakt, en een beetje rul van structuur. Deze hamburger leek een combinatie van gehakt en afsnijdsels, die behoorlijk compact waren samengeperst. Ook had ik af en toe een wat harder stukje.
Meneer Smakers gebruikt een harder broodje dan de meeste andere burgerrestaurants. Ik heb zelf liever een zacht(er) broodje. De burger wordt geserveerd in een plastic mandje met een papiertje er in, en dat maakt de uitstraling wat goedkoop, en dat past dan misschien bij de inrichting van het restaurant, ik vind het minder geslaag. Na vier hamburgers is dit misschien wel de minst succesvolle.
Vrijdag: Fa. Pickles Burgers & Wines
Toevallig bestaat Firma Pickles tijdens mijn #utrechthamburgerweek 5 jaar. Het is daarmee denk ik één van de oudste moderne hamburgerrestaurants in Utrecht, en ook meteen een wijnbar. Vind je bij de andere hamburgerrestaurants meestal een selectie van fris en bieren, Firma Pickles doet (ook) veel wijn.
Firma Pickles heeft inmiddels al weer 6 filialen, twee in Utrecht, en dan nog in Rotterdam, op Den Haag CS, op de Pier in Scheveningen en, onlangs geopend, in Den Bosch.
Ik bezocht de originele Firma Pickles in de bekende Drieharingstraat in Utrecht, dè restaurantstraat in het centrum (al beginnen andere straatjes op dat punt ook hoge ogen te gooien de laatste tijd). Dit is weer meer een restaurant dan een hamburgerbar zoals Meneer Smakers en de Burgerbar. Hoge tafels aan de ene kant van het restaurant, en als je om de bar heen loopt, dan kom je in het gedeelte met allemaal lage tafeltjes. Tegelwandjes en potten met pickles (!) maken het geheel af.
Op de menukaart vind je bij Firma Pickles een groot aantal burgers. Er zijn diverse varianten met rundvlees, groot en klein, er is een burger met gamba’s, er zijn twee vegetarische opties, en een aantal luxe burgers met bijvoorbeeld Bresse kip, Livar varken en premium rundvlees maken de kaart af. Een burger met varkensvlees zie je trouwens niet vaak. Oh ja, er is óók nog een weekly special.
Naast al deze keuzes kun je ook nog een heleboel extra toppings op je burger er bij doen – maar een spiegelei is niet één van de opties. Uiteraard ontbreken ook de bijgerechten en de toetjes niet.
Ik koos voor de Pickles Dry Aged burger, met extra cheddar. De burger wordt standaard geserveerd met een portie frites, en een pickle (een halve augurk).
Het feit dat er droog gerijpt vlees is gebruikt in de burger kon ik er niet echt uithalen. De burger had niet de diepe smaak waar ik op gerekend had. Ook vond ik de burger meer doorbakken dan ik had verwacht (maar dat ligt aan mij – er staat nergens dat de burgers medium gebakken worden) en ik vond de burger ook wat te compact. Niet zo erg als bij Meneer Smakers, maar toch wel wat tè. Bij de cheddar, die ik extra op de burger gekozen had, deed de smaak me verrassend veel denken aan de ‘cheddar’ die McDonald’s op de burgers serveert. Er staat op de kaart ook ‘American cheddar’, dus verwachtte ik wel zoiets, maar toch vond ik de sterke overeenkomst opmerkelijk. Nou vind ik die cheddar van McDonald’s -stiekem- best lekker, dus wat dat betreft krijgt de burger een pluspunt.
De burger kan dat pluspunt goed gebruiken, vind ik. Heel bijzonder vond ik de hamburger namelijk niet en ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht. Waarom weet ik niet – misschien wel omdat ik er jaren eerder geweest ben en de hamburger toen wel een openbaring vond, in vergelijking met de hamburgers van McDonald’s en Burger King. Met veel meer concurrentie vandaag de dag is Firma Pickles misschien wel ingehaald.
Conclusie
Vijf keer een goede hamburger eten bij steeds een ander restaurant dan een fast-foodketen is in Utrecht goed te doen. Doe er dan toch nog een keer een Five Guys hamburger bij en ga nog een keer terug naar de Burgerbar, en je bent een week onder de pannen. Inmiddels raad je dan misschien ook al welke hamburger ik het lekkerste vond – juist, die van Burgerbar. De burger van Ellis Gourmet Burger zit hem wel op de hielen. De andere drie hamburgers liggen dicht bij elkaar. De hamburger van Meneer Smakers zet ik dan toch op de laatste plaats, voornamelijk vanwege de stuctuur. Tussen Firma Pickles en The Burger Federation kiezen wordt lastiger. Misschien dat de peper The Burger Federation dan nog net de das omdoet, maar het is een dubbeltje op zijn kant. In het algemeen kun je wel zeggen dat ze alle vijf niet slecht zijn, en wellicht heb je zelf bepaalde voorkeuren waarom je de ene burger lekkerder vindt dan de ander. Heb je trek, en je komt één van deze vijf tegen, dan kun je gerust naar binnen gaan, denk ik. Al zou ik zelf misschien even omlopen naar de Schoutenstraat voor eentje van de Burgerbar…
Volgende themaweek ga ik iets gezonders doen. Denk ik. Tot dan!
Oh ja, vergeet je me niet te volgen op Facebook, Twitter en Instagram? Fijn!
Direct met het openen van het nieuwe winkelcentrum opende ook The Barn, een zogeheten fast casual biologische restaurant. Na iets meer dan een maand echter ging het restaurant al weer dicht, net als alle andere vestigingen van The Barn – de keten was failliet. Inmiddels is The Barn in Leidsche Rijn Centrum (als enige) weer open; het filiaal is overgenomen door de oud commercieel directeur van The Barn.
De tosti was erg eenvoudig: twee dikke sneeën brood, met ham en kaas, en dat op de grill. Nou ja, dus eigenlijk gewoon wat een tosti is. Als je het goed doet, heb je ook niet meer nodig dan drie ingrediënten en één apparaat. En hij was ook gewoon goed. Prima tosti, hoef je voor mij niets meer aan te doen. Sommige mensen willen graag ketchup bij hun tosti, en die zat er niet bij, maar dat zal ongetwijfeld wel kunnen.
Op dinsdag was het een zonnige nazomerdag. Iets Spaans op een terrasjes gaat er dan wel in. Eén van de restaurants aan het Brusselplein is Bar Iberico: een Spaans restaurant met op de lunchkaart bijvoorbeeld vers belegde Spaanse broodjes. En naast de kaart nog een heel scala aan echte Spaanse tapas – of misschien is raciones een betere omschrijving. Denk aan pulpo a la gallega (octopus op Galicische wijze), boquerones in vinagre (ansjovisjes in het zuur), en dadels in spek. De ‘buiten de kaart’-kaart is bijna nog groter dan de gewone kaart. Genoeg te kiezen dus.
Voor nu viel mijn keuze dan (toch weer) op een pita met gyros. Maar dan kreeg ik natuurlijk niet een opgerolde pita, volgepropt met sla, vooral vlees, en (altijd te weinig) saus. Nee, een mooi bord met daar op een pita, en daar op een mooie salade, dààr weer bovenop lekker gekruide kipgyros, en natuurlijk saus.
De eerste Alan & Pim’s is in 2015 in Rotterdam. In die tijd was het ineens heel erg hip om kip van ’t spit te verkopen in een restaurant, en Alan & Pim’s was één van die hippe zaken. En ze doen het blijkbaar goed, want ze zijn er nog steeds. Niet zo gek, want ik ben wel eens bij ze in Rotterdam geweest, en die kip was verdraaid lekker. Dus toen ik hoorde dat Alan & Pim’s in Leidsche Rijn Centrum kwam, heb ik een klein vreugdedansje gemaakt.
Op de lunchkaart vind je onder andere salades, sandwiches en (halve) gegrilde kippetjes. Alan & Pim’s gebruikt alleen verantwoorde kip uit het Groene Hart, dus je kunt je rustig uitleven op een halve kip (of twee halve, dan heb je een hele). Die halve (of toch hele) kip besloot ik te bewaren voor de volgende keer, en ik koos voor de sandwich pulled chicken. Die bestaat uit twee flinke boterhammen met salade, heerlijk sappige kip en barbecuesaus. De barbecuesaus is wat aan de dikke kant, zoals je op de foto kunt zien, maar hij is wel lekker. Als de saus wat dunner was geweest was het verdelen van de saus over de sandwich misschien makkelijker geweest. Maar ik kan gelukkig zelf ook wel wat saus verplaatsen.
De lunchkaart van Most is, net als de dinerkaart, beperkt. Ik koos uiteindelijk voor een sandwich met coppa di Parma, sla, pepertjes en olijfolie. Lekkere coppa, prima olijfolie, maar de pepertjes zorgden toch wel voor een flinke uitdaging in het kiezen van een bijpassende wijn (want dat is toch wel wat je wilt in een wijnbar). Uiteindelijk is dat wel gelukt, en het is fascinerend om te proeven hoe sommige wijn de peper juist meer naar voren haalt, en in andere gevallen juist weer afzwakt. Fijn dus dat je van tevoren kunt proeven, maar zo’n pepertje is toch wel lastig.
