Gegeten: Mi Li Asian Fusion Cuisine

De Biltstraat in Utrecht is nog steeds volop in ontwikkeling, zeker als het om horeca gaat. Op nummer 47 gebeurde echter een tijd niets. Er zou een filiaal van Sumo komen, maar dat ging allemaal niet door. Iets met Wet Bibob…

Leven

Inmiddels zit er weer leven in dat pand: in november opende daar niet Sumo, maar Mi Li ‘Asian Fusion Cuisine’. Een nieuw Aziatisch restaurant sla ik liever niet over, zeker niet als er ook gerechten op de kaart staan die geïnspireerd zijn op de Koreaanse keuken. Sinds mijn reis naar Seoul heb ik een zwak voor die keuken…

Op een frisse winteravond stap ik even na zes uur ’s avonds af in de Biltstraat voor een bezoek aan Mi Li. De eerste indruk is alvast erg positief: een mooi warm ingerichte zaak met een tikje een chique look. Als ik even verder de zaak in loop blijkt Mi Li  verrassend groot. Ik ben nog wel de enige gast op dit tijdstip, dus ik kies een tafeltje bij het raam. Dat is toch wat gezelliger.

Concept

Het concept van Mi Li is eenvoudig: je kiest losse gerechtjes van de kaart of een een 3- of 4-gangenmenu waarbij je per gang twee gerechten van de kaart kunt kiezen. Als je wilt kun je je ook volledig door de chef laten verrassen. Het enige nadeel bij de menu’s is misschien dat je met de hele tafel hetzelfde menu moet kiezen.

Wat wel weer leuks is, is dat je bij de 3- en 4-gangen menu’s niet de volgorde van de kaart (appetizers, dim sum, grill en ‘chef’s choice’) aan hoeft te houden. Als je dus als laatste graag een miso soep wil, dan kan dat allemaal gewoon. Ik hou het voor mezelf een beetje eenvoudig en ga toch in die volgorde in drie gangen door de kaart heen.

Eerste gang

Ik start met een tonijn tartaar met ‘kimchi saus’ en de ‘chef’s duck roll’ met pekingeend. De kimchi saus blijkt het nat uit de kimchi te zijn. Mag je dat dan een saus noemen? Misschien niet, maar ‘kimchi nat’ of ‘kimchi water’ is niet echt beter. Maar het gaat vooral om de smaak, en dit eerste gerecht is lekker: de tonijn en de smaak van kimchi zijn mooi in balans, echt een plezier om te eten.

Opvolger Chef’s Duck Roll, een in Indiaase roti gerold stuk eendenborstfilet met komkommer en lente-ui, valt wat tegen. Het gerecht is een beetje vlak, en hoewel er wel hoisinsaus op het bord ligt, helpt die niet, want die overheerst weer heel snel. Jammer, maar kan gebeuren.

De tweede ronde

Voor de volgende rond bestel ik de Korean “BBQ” Calamaris – pijlstaartinktvis met Koreaanse 7-spices – en de Rib-Eye “Red Sand Tea”: een rolletje rundvlees met “Red Sand Tea spices”, kaas en asperge.

De pijlstaartinktvis wordt geserveerd met een klodder groene saus op de inktvis en een schuim van zwarte bes. Als het bord arriveert hangt er een rare lucht rond het gerecht. Het neemt me mee naar lang geleden als we in de vakantie de kat van een kennis te eten gaven: de geur doet me denken aan een blikje kattenvoer. Het gerecht is geen succes: de inktvis is niet verkeerd, maar het groene spul kan ik niet thuisbrengen Misschien zijn het 7 Koreaanse kruiden, maar ik vind het naar niets smaken. De zoete schuim van zwarte bes hoort wat mij betreft niet bij de inktvis, dat is gewoon niet lekker.

De rib-eye beefroll blijkt te bestaan uit twéé rolletjes. Eén met asperge en één met kaas. En die Red Sand Tea kruiden natuurlijk. Welke kruiden? Ik heb geen idee. Ik heb nergens kunnen vinden wat dat zijn, of hoe ze zouden moeten smaken. Aan het gerecht merk ik niks bijzonders: ik proef rundvlees met asperge en rundvlees met (een heel klein beetje) kaas. Niks aan kruiden, het hele gerecht is gewoon vlak. Alweer.

Laatste gang

De Duck Roll uit de eerste ronde was niet echt een succes, maar ik geef de chef graag nog een kans en kies voor de laatste gang uit gerechten onder het kopje ‘Chef’s Choice’: de Spicy Garlic Shrimp en de Shanghai Style Chicken.

De garnalen zijn goed gebakken, en inderdaad pittig, maar ik mis de licht verdovende tinteling van de Szechuan pepers, waar ik het gerecht voor gekozen heb. Ook hier had een beetje zout geholpen bij de smaak. De Shanghai Style Chicken tot slot is kipreepjes en groente in een dikke, gladde, zoete saus. Niet spannend, niet interessant, en geen gelukkige keuze als laatste gerecht. Ik vraag me ook af of dit lijkt op wat in de rest van de wereld wordt verstaan onder dit gerecht.

Oordeel

Aan het eind van de avond kom ik tot de conclusie dat eigenlijk alleen het eerste gerecht een goed was, en ik begin me af te vragen of dat geluk is geweest. Ik vond de gerechten in het algemeen bij Mi Li niet goed op smaak. Er was ook weinig spannends. Tenzij je de inktvis met zwarte bessenschuim spannend wilt noemen; ik vond hem raar – en in geur zelfs onaangenaam.

Ik denk dat er in Utrecht genoeg andere adressen zijn waar je beter Aziatisch kunt eten, ook met een ‘fusion’ twist. Het feit dat het restaurant nog maar kort geopend is geeft nog wel hoop op verbetering, de ruimte is er daarvoor ruim voldoende.