Het is weer 1 maart geweest dus: het is lente! Nou ja, de meteorologische lente dan, want volgens de stand van de zon duurt data nog even. Ik heb ook nooit begrepen waarom het nieuwe meteorologische seizoen altijd 3 weken voor de astronomische begint, en niet gewoon 10 dagen erna. Lijkt mij veel logischer. Maar goed, wie ben ik…
Foodtruckseizoen
Met het verdwijnen van Koning Winter kunnen de schaatsen weer in het vet, en de foodtrucks er weer uit. Hoe zal het dit jaar gaan met de foodtruckfestivals? Vorig jaar was er een ware explosie aan hapjes/drankjes festivals, en de markt leek mij behoorlijk verzadigd. En dan niet zozeer dat er niet meer genoeg mensen kwamen naar Vorkje Prik, Lepeltje Lepeltje, Nederland Kookt, Dorst en wat er verder nog meer was, maar vooral ook een verzadiging van beleving. Hoeveel hamburgers, burrito’s, hotdogs, sateetjes en handgesneden ambachtelijke frieten willen we nog eten? Ik heb er te veel van gezien, vorig jaar, en ik zou zelf graag wat nieuws zien, iets dat we nog niet kennen. Maar wel lekker is, natuurlijk.
Cloppenburg
StreetFood Circus dus. Het eerste dat opvalt is dat het festival maar twee dagen duurt: zaterdag en zondag. In Nederland begint dat toch vaak donderdagavond al, om vervolgens door te denderen tot zondagavond. Nu is Cloppenburg ook niet echt een grote stad (zo’n 32.000 inwoners), dus je kunt je afvragen of je genoeg mensen krijgt voor meer dan twee dagen.
Op het festival waren zo’n 30 foodtrucks (en tentjes) te vinden. Het eerste verschil met Nederland werd al snel duidelijk: overal moest je (kon je gewoon) met euro’s betalen. In Nederland is de muntenkassa altijd de eerste rij van de dag. Voordeel voor de foodtrucks is wel dat ze zelf flexibeler kunnen zijn met hun prijzen, en niet hun prijzen naar boven af hoeven te ronden om op het dichtstbijzijnde (halve) muntje te komen. Overigens zijn die munten natuurlijk ook een goede manier om, als het je businessmodel als organisator is, de afdracht van de foodtrucks aan jou goed te regelen. Een ondernemer die zijn muntjes niet inlevert, krijgt ook niks.
De organisatie van StreetFood Circus doet dat blijkbaar anders, want voor zover ik kon zien haalden zij vooral geld binnen met de drankenverkoop want zonder muntensysteem is de omzet van een foodtruck natuurlijk niet of nauwelijks te controleren. Ik ga er overigens wel van uit dat de foodtrucks gewoon stageld betalen…
Over die drank gesproken, trouwens, dat gaat ook anders dan in Nederland: er wordt gewoon met glas gewerkt. Glazen flesjes fris, flessenbier, of (statiegeld)glazen met tapbier. Dat zie je in Nederland toch bijna niet, want overal waar je komt kost je eerste drankje een munt extra voor het glas (dat je wel om- maar nooit meer in kunt wisselen). Ook leuk: meerdere biermerken, en ook meerdere frismerken, dus niet alleen Coca Cola/Fanta/Sprite maar ook nog bijvoorbeeld Charitea en Lemonaid. Die werken ook goed verkocht en voor de Afri-Cola liep behoorlijk hard. Dit brede aanbod van drank zou ik ook graag (vaker) zien op de Nederlandse festivals.
De trucks
En dan, waar het uiteindelijk natuurlijk om gaat: de foodtrucks. Zijn die echt anders in Duitsland? Of zijn de Duitse foodtrucks hetzelfde als de Nederlandse?
Voor een groot deel komt het aanbod toch wel overeen: hamburgers, hotdogs en pulled pork. Verschil zit hem bij die trucks in de details, zoals de bijgerechten. Bij menig Duitse foodtruck zie je dan toch dat ze er graag een Duitse (Sauer)krautsalat bij serveren en ook waren er veel sauzen op basis van crème fraîche.
Verder was ook Midden- en Zuid Amerika vertegenwoordigd met een foodtruck die gevulde tapiocapannekoekjes maakte (Tapiocaria) en twee verkopers van ‘arepa’s’, een gerecht uit Venezulea en Colombia (en blijkbaar ook Cuba) gevuld met diverse soorten vlees en/of groente.
Duits aanbod was er natuurlijk ook in de vorm van de verplichte Flammkuchen-kar (je weet wel, die Duitse ‘pizza’s’), curryworst (‘körrywurst’) en ‘Handbrot’, een broodje met diverse soorten vullingen, geserveerd vanuit een oude mobiele keuken van de Polizei. Een raclettekar waar je een paar gekookte aardappeltjes, augurkjes en zilveruitjes kreeg met een fikse klodder gesmolten Zwitserse kaas voor €6,50 maakte de midden-Europese regio culinair af.
Wat ik miste in het aanbod was iets Aziatisch. Er was wel een tentje met Koreaanse hotdogs en hamburgers (waar het Koreaanse gehalte van de hamburger in ieder geval ver te zoeken was) en Mr. Singh, die Indiaase gerechten (uit de tandoori-oven) serveerde, maar ik heb geen Thaise of Vietnamese foodtruck gezien, en dat had ik toch wel verwacht. Een veganistische foodtruck ontbrak dan weer niet, die overigens – oh ironie – tussen de Fackelmeister en een tent met gegrilld speenvarken (Spanferkel) stond. Ik ben er trouwens niet van overtuigd dat een seitan/tofuburger de toekomst heeft, maar dat terzijde.
De, eh, conclusie?
Je ziet, ook in Duitsland gebeurt het één en ander op het gebied van foodtrucks en foodfestivals en er is wel verschil in het aanbod vergeleken met Nederland – op in ieder geval één editie van één festival J. Duitsland ligt natuurlijk, letterlijk en figuurlijk, niet zo ver bij ons vandaan. Het kan dus zo maar zijn dat er iets verder weg nog (meer) andere foodtrucks zijn. Blijf dit blog volgen, het zou zo maar kunnen dat ik ook nog elders in Europa opduik om verslag te doen…