Links naar en artikelen over kook- en foodbeeldmateriaal.
In de tweede aflevering van Skaveren gaat Tom Staal op bezoek bij Rob van den Engel. Rob maakte een eigen BusBQ om te bakken, grill en roken. Met zijn vrouw en hun zaak ‘Hammetje en Bammetje’ Aalst aan pulled pork. Dat kenden ze daar tot voor kort niet. Ook aandacht voor een goed varken: Livar.
Het watte? Zeg maar het WK Chinees Koken. Dat klinkt nogal bot Hollands, want je zou zomaar kunnen denken dat het gaat om wie de beste nasi, bami, foe yong hai, loempia’s en babi pangang bakt. Maar dat is het natuurlijk niet, dat had je zelf natuurlijk al bedacht. Wat is het dan wel?
Het World Championship Chinese Cuisine (en ik ga dat vanaf nu afkorten tot WCCC) is een wedstrijd tussen Chinese koks van over de hele wereld om te zien wie de beste is. Dat is een behoorlijke prestigestrijd en het wordt dan ook uiterst serieus genomen. Het WCCC wordt dit jaar voor de 8e keer gehouden, en het is een bijzondere editie. Het is namelijk de eerste keer dat de wedstrijd buiten Azië wordt gehouden. En waar mag dit evenement dit jaar dan plaatsvinden? Jawel, in ons eigen Rotterdam! Hoe tof is dat?! Van 19 tot 21 september treffen de koks elkaar in Ahoy’ in de strijd om de felbegeerde titel. Uiteraard ben ik van plan daar minstens één dag heen te gaan.
In aanloop daarnaartoe heeft de Nederlandse organisatie een YouTube playlist samengesteld om mensen kennis te laten maken met de èchte Chinese culinaire traditie. Wat iets heel anders is dan wat je bij de Hollandse Chinees krijgt (wat ik zelf trouwens ook erg lekker vind – voor een goed bord nasi (eigenlijk Indonesisch) en goede babi pangang kun je me midden in de nacht wakker maken, serieus).
De playlist vind je hier. En als je ook naar Ahoy’ wilt, de kaarten zijn hier verkrijgbaar.
Afgelopen week kwam op mijn tijdlijn deze reportage van Tom Staal (bekend van PowNed en GeenStijl, schijnt) voorbij. De reacties waren erg positief, en inderdaad, het is een leuke reportage! Kom ook meer te weten over Bond & Smolders in deze eerste aflevering van ‘Skaveren’, dat volgens Tom een hele serie over passie voor eten moet worden.
Vanavond op de Filmnight: BUGS van YFM Utrecht in ’t Hoogt geweest. Interessante film, Bugs. De film laat, soms wat komische wijze, zien welke diversiteit er aan insecten is in de wereld en wat daar zoal mee wordt gedaan in de wereld. Soms ook niet komisch, en de film is misschien niet geschikt voor mensen met een zwakke maag. Meer spoilers kan ik beter niet geven.
Maar, het is geen halleluja-verhaal, de film is ook kritisch. Er wordt veel en hard geroepen dat we meer insecten moeten gaan eten omdat het huidige voedselpatroon niet houdbaar is met de verwachte bevolkings- en welvaartsgroei (dat laatste met name dan in bijv. India en China). Maar is dat wel de oplossing? Persoonlijk denk ik dat het eten van insecten (of daarvan afgeleide producten) kan bijdragen aan een houdbaar voedselsysteem. Echter, ook het vervangen van andere producten door insecten (denk aan soja voor kippen en vismeel voor kweekvis) is denk ik een goede verandering.
Dan blijven er natuurlijk nog vraagstukken bestaan als: eten we niet gewoon te veel dierlijke eiwitten, en welke risico’s zitten er aan insectenkweek? Hoe zorgen we er voor dat we daar niet dezelfde fouten maken als met de huidige veeteeltindustrie? En hoe zit het genetisch bij het kweken (fokken?) van insecten? Is daar ook kans op ‘inteelt’ net als bij het huidige vee? En hoe zit dat met ziektes? Bestaan er ziektes als , laten we zeggen, meelwormengriep en gekkesprinkhanenziekte? Is daar goed onderzoek naar gedaan? Allemaal zaken waar we goed over na moeten denken. We kunnen een hoop leren van onze fouten in het verleden, maar dan moeten we dat wel doen.
De documentaire For Grace vertelt het verhaal van de Amerikaanse chef, Curtis Duffy, die op weg is naar het openen van zijn eerst eigen restaurant, Grace. Curtis kookt op dat moment nog in het met twee Michelinsterren bekroonde Avenues, maar kan daar niet meer uit de voeten door te weinig ruimte, en te weinig personeel. Zijn ambities zijn groter en hij gaat met zijn goede vriend en zakenpartner Michael Muser het avontuur aan om de ambities waar te maken.
De achtergrond van Curtis Duffy, van oorsprong uit Ohio, liegt er niet om: hij kookte eerder bij de, inmiddels overleden, Charlie Trotter in Chicago (ook Grant Achatz en Graham Elliot hebben daar gewerkt, bijvoorbeeld) en zelf werkte hij ook voor Grant Achatz, van het met maar liefst drie Michelinsterren bekroonde restaurant Alinea in Chicago.
In de documentaire krijg je een mooi inzicht in het proces van het openen van het restaurant, maar misschien nog wel meer een inzicht in de persoon Curtis Duffy. Gepassioneerd, gedreven en creatief zijn sleutelwoorden. Ook wordt stilgestaan bij het persoonlijke drama dat hem overkwam, en het enige minpuntje aan deze film is misschien dat daar op sommige momenten iets te lang bij stil wordt gestaan.
Voor liefhebbers van dit genre is deze film absoluut een aanrader; hou er wel rekening mee dat je na het kijken van deze film waarschijnlijk op zoek gaat naar een vliegticket naar Chicago…
Leuk hè, dit leesplankje van Arjen Lubach. Maar je kunt beter het hele item bekijken over kindermarketing. Wie heeft er hier nu boter (wacht, dat is natuurlijk Blue Band!) op zijn hoofd?! Bekijk de video hier .