Gewone recepten

15 november, 2016

Mexicaanse bonenschotel met Mexicaanse chorizo

Een paar weken geleden postte Paul van den Hooven van Wild Vleesch een foto van een prachtige Texas Longhorn os ‘Dennis Hopper’. Hij ging deze laten slachten, en de diverse delen konden bij hem besteld worden, waaronder een mooi stuk short ribs. Nu had ik al een tijd het plan een keer een flink stuk short rib te kopen om er een mooi Koreaans of Amerikaans gerecht mee te maken, dus die kans kon ik niet laten liggen.

Er was nog een reden om die short ribs te bestellen, want dan had ik een goed excuus om een partij worsten te bestellen bij Paul, want als er iets is dat hij goed kan, dan is het wel worst maken! Op die short ribs kom ik nog wel een keer terug, nu is het tijd voor worst.

In mijn bestelling zat Mexicaanse chorizo, en hieronder volgt een bijpassend, Mexicaans getint, gerecht. Met dank aan Rick Bayless’ geweldige boek ‘De Mexicaanse Keuken’, waarvan ik elementen van de Recado Rojo kruidenpasta heb gemengd met een snufje eigen inbreng.

Het boek is helaas in het Nederlands niet meer verkrijgbaar volgens mij, maar de Engelse versie is (bijvoorbeeld) nog wel bij Bol.com te koop.

Ik vind de worst een goede aanvulling op dit pittige gerecht. Of het gerecht een goede aanvulling bij de worst. Het is maar net hoe je het bekijkt. Wil je het gerecht iets minder pittig, laat dan de zwarte peper of de chilipoeder achterwege, of gebruik van beide wat minder. Ook is piment iets pittiger dan kruidnagel, misschien ook goed om te weten.

De bonen kun je natuurlijk ook zelf eerst wellen en koken, en dat zelfde geldt natuurlijk voor de mais, in het seizoen. Hier heb ik blikjes gebruikt, wel zo makkelijk; de gewichten zijn zoals vermeld op de blikjes.

Onderstaand gerecht is voor twee personen, maar is makkelijk te verdubbelen.

Ingrediënten

2 Mexicaanse chorizoworsten (van Wild Vleesch)
120 gram rijst
1 blikje rode kidneybonen (netto 160 gr)
1 blikje mais (netto 150 gr)
½ tl piment (‘Allspice’) of gemalen kruidnagel
¼ tl zwarte peper
¼ tl chilipoeder
1 tl gerookt paprikapoeder
½ tl oregano
½ tl gemalen komijn (‘djinten’)
½ tl gemalen korianderzaad (‘ketoembar’)
½ tl kaneelpoeder
½ el (appel)ciderazijn
1 blik tomatenblokjes (400 gram)
1 grote ui
2 tenen knoflook
1½ el (zonnebloem)olie
1 el boter

Bereiding

Meng de kruiden (piment/kruidnagel, peper, chilipoeder, gerookt paprikapoeder, oregano, djinten, kaneel en ketoembar) in een bakje met elkaar. Het is makkelijker om dit vooraf te doen, dan later tijdens het koken één voor één er bij te doen.
Kook de rijst zoals op de verpakking. Ik gebruik zelf altijd Surinaamse rijst, en opzetten in ruim water, 10 minuten koken, afgieten en 10 minuten laten staan gaat bij mij vrijwel altijd goed.
Snipper de ui en snij de knoflook fijn.
Doe de olie in een braadpan en verhit deze, maar niet te heet. Doe de ui en knoflook in de pan en laat deze zachtjes bakken, totdat de ui net glazig begint te worden.
Doe het kruidenmengsel bij de ui en knoflook en bak dit enige tijd, op laag vuur, mee tot de kruiden lekker gaan ruiken. Let op dat je de kruiden niet laat verbranden.
Blus de kruiden af met de (appel)ciderazijn.
Voeg, als de ciderazijn bijna verdampt is, de tomatenblokjes toe en roer goed door. Zet op laag vuur en laat het lekker pruttelen, met de deksel op de pan. Af en toe roeren kan geen kwaad.
Zet ondertussen een braadpan of koekenpan met deksel op het vuur en verhit daar de boter in (misschien heb je iets meer nodig, afhankelijk van de grootte van de pan). Als de boter gesmolten is, en niet meer schuimt, doe dan de worsten in de pan. Zet het vuur niet te hoog, dan heb je kans dat de worsten openbarsten. Dat is zonde.
Bak de worsten aan twee kanten mooi bruin, en blus ze af met water. Laat op een laag vuurtje sudderen. Je hebt ongeveer 10 à 15 minuten nodig om er voor te zorgen dat de worsten van binnen goed gaar zijn.
Doe nu de bonen en de mais in de pan met de ‘tomatensaus’ en laat het geheel zachtjes doorverwarmen, ongeveer 10 minuten, eventueel de laatste paar minuten zonder deksel op de pan om de saus een beetje in te laten koken als ze heel nat is.
Tegen de tijd dat de worsten klaar zijn: maak de rijst los met een vork, en meng dit door de saus.
Voeg eventueel zout naar smaak toe. Verdeel de rijst met bonen over de borden, en leg er een worst bovenop. Het ziet er misschien niet al te mooi uit, maar het is wel lekker!

Smakelijk eten!

3 november, 2016

Recept: Boerenkoolstamppot

Rick Gewone recepten

Ik kreeg er, naar aanleiding van de Utrechtse Rookworsten Test, vragen over: boerenkool (heeft u de test al gelezen, trouwens?!). De boerenkool bij de worsten zag er blijkbaar zo lekker uit, dat mensen graag mijn recept van deze Oer-Hollandse stamppot wilden hebben. Dat heb ik toen beloofd, belofte maakt schuld, dus hier is hij dan – eindelijk – mijn boerenkoolstamppot recept. En met kouder weer op komst en het weekend voor de deur toch nog precies op tijd.

Nadrukkelijk moet ik er mijn bij zeggen, want mijn recept is natuurlijk niet zaligmakend (al vind ik mijn eigen boerenkool natuurlijk absoluut zalig!) en er zijn vele, vele varianten mogelijk. Het begint al bij de verhouding tussen aardappels en boerenkool, en het eindigt ergens bij exotische ingrediënten als rijst, ketjap en sambal. Ieder zijn ding, dit vind ìk het lekkerst.

Ingrediënten

600 gram boerenkool
1100 gram geschilde aardappels (vastkokend)
250 gram zuurkoolspek
Klontje boter (30 gram)

De hoeveelheden zijn niet heel strikt, er is wel wat marge. Het feit dat ik hier 600 gram boerenkool gebruik is puur gemak: mijn dichtstbijzijnde supermarkt verkoopt het in zakken van 300 gram. De verhouding boerenkool op aardappels is ongeveer 1 op 1,8. Een stukje zuurkoolspek varieert in de winkel doorgaans tussen de 210 en 290 gram, om en nabij. Probeer wat die laatste betreft ergens in het midden uit te komen, en kijk of het bevalt, en pas dan eventueel aan je eigen smaak aan (zoals dat voor alles geldt, maar goed, het ging om mijn recept).

Bereiding

Snij de zuurkoolspek in vierkante blokjes van 0,5 tot 1cm (gezien vanaf de bovenkant, de zuurkoolspek is dikker dan 1cm, maar je hoeft die dus niet in horizontale plakken te snijden ofzo).

Doe de helft van de boerenkool in een flinke pan. Doe daarbovenop de spekblokjes, en dáár weer bovenop de rest van de boerenkool. Doe ongeveer 2dl water in de pan, dit hangt een beetje af van de grootte van je pan. Brede pan? Iets meer. Smalle pan? Iets minder. Er moet een laagje staan. De boerenkool hoeft echt niet onder te staan (dat gaat je niet lukken, dus probeer het niet… J ). Geen zout toevoegen, dat is niet nodig, en zelfs af te raden. Zet de pan op een middelhoog vuur en breng het water aan de kook. Als het water kookt, laat het dan zachtjes ongeveer 25 minuten doorkoken.

Terwijl de boerenkool aan de kook komt doe je de aardappels in een andere pan, met water, en wat zout. Ook aan de kook brengen, en 20 minuten laten koken, tot de aardappels gaar zijn. Dat kan ook wat korter duren, dat hangt er een beetje vanaf hoe groot de aardappels zijn, of hoe klein je de stukken hebt gesneden. Snij de aardappels in ieder geval niet in van die kleine blokjes. Dat schiet niet op, straks.

Nu heb ik het eigenlijk in de eerste stappen van het recept eigenlijk al verraden – dit is feitelijk helemaal geen stamppot, in de zin van dat je alles in één pan gooit en het door elkaar stampt. Daar heb je ook wel een heel grote pan voor nodig… En dit is, vind ik, makkelijker.

Als de boerenkool na een minuut of 25 gaar is, giet deze dan af. Maar, let op, cruciaal punt, vang het kookvocht op en een klein steelpannetje. Heb je heel veel kookvocht, zet dat pannetje op het vuur, en laat het inkoken. Heb je niet zoveel, laat het dan gewoon staan.

Pak nu een staafmixer. Een staafmixer?! Jazeker. Stamppot, staafmixpot, maakt het wat uit? Niet als je, wat mij betreft, de lekkerste boerenkool wilt.

Maak de boerenkool fijn met de staafmixer. Alle spekblokjes die je er doorheen hebt gedaan gaan gewoon lekker mee in de staafmixer, het moet een mooie, gladde massa worden. Weer geen pap of moes, maar wel homogeen.

Terug naar de aardappels. Deze zullen toch ook wel gaar zijn inmiddels, of wellicht ging die kookwekker al tijdens het hanteren van de staafmixer. Afgieten dus, en even uit laten dampen.

Stamp (ja, er wordt wel een beetje gestampt!) de aardappels fijn, met een klont boter. Je zult zien dat dat beetje boter niet genoeg is om er een homogene puree van te maken, maar daarvoor hebben we dat steelpannetje nog, met het kookvocht van de boerenkool. Doe er een scheutje van bij en stamp tot het en beetje pureeïg begint te worden – je kunt later overschakelen op een pollepel. Gebruik voor de aardappels alsjeblieft NIET je staafmixer. Niemand eet graag behangplaksel!

Doe zoveel kookvocht erbij totdat je een mooie puree hebt, maar let er wel op dat het niet te nat wordt.

Meng nu beetje bij beetje de boerenkool door de puree tot dat alles goed gemend is. Als het goed is heb je geen zout meer nodig (de aardappels zijn met zout gekookt, en uit het spek is ook zout gekomen), maar je moet het altijd even controleren.

Nu nog een goede rookworst erbij, en ik zeg: smakelijk eten.

Bovengenoemd recept moet genoeg zijn voor 4 personen. Ben je met minder, of heb je wat over – niet weggooien. Het prakje kan altijd nog opgewarmd worden, ook als het al een tijdje in de vriezer heeft gelegen. Ook lekker, trouwens: restje boerenkoolstamppot opbakken in de koekenpan met een paar klontjes boter.

24 september, 2016

Gek op geit, maar niet gek genoeg…

Rick Gewone recepten

Punjab Goat Curry - afbeelding van Lucky Peach — Punjab Goat Curry – afbeelding van Lucky Peach

We zijn in Nederland gek op de geit. Althans, op haar melk, want daar wordt kaas van gemaakt, en dat eet de Nederlander graag. Niet zoveel als koeienkaas, maar volgens mij is er wel een stijgende lijn. In ieder geval zie je ook steeds meer geitenboter en zelfs geitenmelk en -yoghurt zijn bij de supermarkt te vinden.

Waar we in Nederland niet van houden, zo lijkt het, is geitenvlees. Als een geit te oud is om nog als melkgeit te dienen, dan moet het dier weg, naar de slacht. En daarna verdwijnt het naar het buitenland, waar ze het wel graag eten. En dan heeft die geit nog ‘geluk’ dat ze niet bij leven de hele rit naar het zuiden moet maken, want dat gebeurt ook. Waarom we geen geit eten, is me een raadsel. Ja, je kunt het niet zo makkelijk krijgen, dat klopt, maar dat is een kwestie van vraag. Vraag er dus naar bij de slager – of desnoods de supermarkt. Misschien leggen ze het dan wel in de winkel of vind je het ineens wel bij de slager in de toonbank.

Waar je nu al wel goed voor geitenvlees terecht kunt, is bij veel geitenboeren, en op boerenmarkten. Kijk daar dus eens, en vraag er gewoon naar bij de zelfkazende geitenboer(in). Hij of zij kan je vast helpen, al is het maar de naam van een collega die het misschien verkoopt.

Het bereiden van geit is voor veel mensen misschien ook een drempel om er maar niet aan te beginnen, maar daar heb ik al een oplossing voor, namelijk het recept van een werkelijk ge-wel-di-ge geitencurry uit de Punjab, de regio die sinds 1947 verdeeld is over Pakistan en India. Dit recept komt uit het Amerikaanse blad Lucky Peach:

Ik heb er zelf twee dingen aan veranderd: ik heb gewone Spaanse pepers gebruikt, omdat ik die nog had liggen, en ik heb er geen verse koriander bij gedaan, omdat ik vergeten was die te kopen. Eerlijk gezet heb ik het niet gemist, maar als je het toevallig toch in huis hebt, dan kun je het altijd erbij doen, om te proberen. Maar pas wel op dat je de andere smaken niet overheerst.

Wees dus niet bang, en haal een keer geit. Je kunt er ook heerlijke saté mee maken trouwens. En wie het echt goed doet bestelt vlees van een geitenbokje. Om melk te geven moet een geit wel regelmatig een lam krijgen. En in de helft van de gevallen is dat een bokje. En daar doen we dus al helemáál niets mee, want die geven geen melk. Dus die geitenbokjes zijn helemaal, zeg maar, het haasje. Kijk eens rond bij jou in de buurt of op internet of er nog een goed geitenbokjes-project is, en bestel als het kan gewoon daar je vlees. In de regio Utrecht zou je eens kunnen kijken naar De Bokkenbunker bijvoorbeeld.

22 mei, 2016

Knolselderij-appel soep

Rick Gewone recepten

Een heel simpel recept – maar wel lekker. Omdat het zo simpel is ga ik er niet al te veel woorden aan vuil maken.

Ok. Ik ben lui.

Probeer maar eens:

Ingrediënten

1 ui
1 teentje knoflook
1 kleine knolselderij (formaat handbal)
½ theelepel gedroogde tijm
1 friszure groene appel
2 middelgrote aardappels
1,25 liter runderbouillon

Bereiding

Snij de ui grof
Haal het klokhuis uit de appel en schil de appel, en snijdt deze in stukken
Snij de knoflook in stukjes (niet heel fijn)
Maak de knolselderij schoon (schillen en worteldeel wegsnijden – niet te veel, dat is zonde) en snij deze in stukjes
Schil de aardappels en snij ze in stukjes.

Verhit olie in de pan
Doe de ui en appel daarbij en laat dit even bakken, regelmatig omscheppen, totdat de ui glazig begint te worden (ongeveer 5-10 minuten)
Doe na een paar minuten de knoflook en de tijm er bij, schep het goed door.
Als de uien glazig zijn, voeg dan de aardappel en de knolselderij toe.
Schep het geheel even om; het is niet de bedoeling dat de aardappels en knolselderij bruin worden.
Voeg de runderbouillon toe en breng het geheel aan de kook.
Doe een deksel op de pan en laat het ongeveer 20 minuten koken, totdat de knolselderij en aardappels gaar zijn.
Pureer het geheel met een staafmixer tot een gebonden soep, voeg naar smaak zout en peper toe.

22 maart, 2016

Peterselie-pesto

Rick Gewone recepten

Drie weken. Drie weken lang lag je daar. Ik keek naar je, maar drie weken lang liet ik je ook gewoon liggen. Gewoon, omdat ik niet wist wat ik met je aan moest. Dus deed ik maar niks en liet ik je gewoon liggen, drie weken lang. In het donker. En de kou. Misschien draaide ik je af en toe om om te kijken hoe je er aan toe was. Maar verder ik liet je gewoon liggen, bosje peterselie.

Een bosje peterselie dat het in je koelkast drie weken uithoudt mag je natuurlijk niet weggooien. Eten weggooien is sowieso zonde – met een beetje creativiteit is er altijd wel iets van te maken. Misschien wordt het niet je meest briljante gerecht, maar soms wordt je ook aangenaam verrast.

Ik maakte met het bosje peterselie een peterselie-pesto. Ook een bosje peterselie over? Probeer het eens. Deze is in ieder geval heel erg lekker geworden. Heerlijk op een panini met een goede plak kaas en kwaliteitsham. En ik weet zeker dat een bord spaghetti niet méér nodig heeft dan deze peterselie-pesto.

Ingrediënten

(het grootste deel van) een bosje krulpeterselie
40 gram pijnboompitten (geroosterd)
25 gram pecorino (geraspt)
25 gram parmesan (geraspt)
2 tenen knoflook
100ml goede olijfolie
1 theelepel citroensap

Bereiding

Doe de peterselie in een keukenmachine of hakhulpstuk van een staafmixerset. Zorg in ieder geval dat de machine niet te groot is, want dan pakken de ingrediënten niet goed. Maak de peterselie met de machine kleiner. Soms moet je de peterselie weer even loshalen en weer verder hakselen.
Voeg de geroosterde pijnboompitten toe en maal deze mee tot de stukjes de grootte hebben van grof zeezout.
Doe nu de knoflook erbij en maal die ook mee.
De pecorino en parmesan kunnen er als volgende bij. Zorg er nu voor dat het een wat dikke pasta wordt.
Schenk een derde van de olijfolie er bij en meng deze er goed door, gevolgd door nog een derde, met de citroensap.
Laat de machine nu even flink draaien zodat alle ingrediënten goed gemengd zijn en een echte pesto begint te vormen. Doe nu als laatst de rest van de olie er bij, in kleine beetjes, zodat precies de dikte bereikt wordt dit je wilt hebben.
Als de peterselie-pesto de gewenste dikte en smeuiigheid heeft bereikt ben je klaar. Doe het in een (gesteriliseerd) potje, en het blijft lang goed in de koelkast. Alsof die pot niet heel snel leeg is…

Ik heb in dit recept overigens geen citroensap gebruikt; ik had nog een flesje olijfolie met citroen staan, en daar heb ik ongeveer twee eetlepels van gebruikt, samen met gewone olijfolie.

12 maart, 2016

Kopen bij Rechtstreex – en een rode kool recept

Rick Algemeen, Gewone recepten

Heerlijk, een blogstukje dat gewoon in twee categorieën valt. Dat moet toch dubbel zoveel lezers opleveren! Maar daar doe ik het niet om, ik wil jullie namelijk graag iets vertellen over Rechtstreex, omdat ik het belangrijk vind dat meer mensen dit initiatief kennen. Dat met die kool komt straks. Als je Rechtstreex al kent kun je natuurlijk gewoon verder scrollen om meteen te kijken wat ik met die kool deed.

Als je bijvoorbeeld groente en fruit in de reguliere supermarkt koopt (Albert Heijn, COOP, Jumbo, Plus etc.) , dan is dat vaak goedkoop. En helemaal als het speciale aanbiedingen zijn waarbij je bijvoorbeeld de tweede verpakking voor de halve prijs – of voor niets – ~~hamstert~~ meeneemt. Soms doet de supermarkt dat omdat ze graag willen dat je je andere boodschappen òòk bij hun haalt, maar vaak verdienen ze nog steeds geld bij die lage prijzen omdat ze de telers van de groente en het fruit heel weinig betalen. Dat kunnen die supermarkten makkelijk doen, want als je het als boer niet voor dat bedrag wil leveren, dan is er altijd wel een ander die dat wel doet. Als teler zit je dan behoorlijk klem, en dat vind ik een slechte zaak.

Dat vonden meer mensen en daarom begonnen Arthur Nijhuis en Maarten Bouten in 2013 in Rotterdam met het initiatief Rechtstreex. Het idee is heel simpel: doe rechtstreeks zaken met de telers, dus zonder allerlei tussenhandelaren, en geef teler en boeren een eerlijke en transparante prijs. Die transparante prijs is heel simpel: van iedere euro die je besteedt bij Rechtstreex gaat 63 cent naar boer. Daarnaast koopt Rechtstreex in principe duurzaam in, en komen de spullen bij boeren en telers vandaan die binnen 50 kilometer rijden van het centrum van de stad zitten. Je betaalt dus niet alleen een eerlijke prijs, maar de spullen komen ook gewoon uit je eigen regio.

Inmiddels is Rechtstreex actief in Rotterdam, Utrecht en Eindhoven, en woon (of werk!) je in die plaatsen dan kun je via de website van Rechtstreex iedere week een bestelling plaatsen uit het dan beschikbare aanbod. Dat aanbod wisselt, want de spullen komen uit de eigen streek, en sperziebonen zijn er niet midden in de winter. Dat maakt het, eerlijk gezegd, soms wel uitdagend om niet iedere week dezelfde dingen te eten, en Rechtstreex doet er dan ook veel aan om toch een breed aanbod te hebben. Zo wordt kan de grens van 50 kilometer iets losser gehanteerd worden in de wintermaanden om het aanbod zo breed mogelijk te houden.

Je plaatst je bestelling over het algemeen in het weekend, en in de week daarop kun je je bestelling dan bij een zogeheten ‘wijkchef’ ophalen. Dus dat is vaak bij jou in de buurt. Op die manier houdt Rechtstreex ook contact met de klanten en ben je niet de zoveelste anonieme klant aan de kassa, die alleen herkent wordt aan zijn of haar voordeelkaart.

Het mooie van Rechtstreex is ook dat je absoluut niet verplicht bent om iedere week iets te bestellen – je bestelt gewoon als het jou uitkomt. Soms bestellen wij groenten en dan doen we daar wel twee weken mee. Zeker in de winter gebeurt dat makkelijk, want kool en wortel blijft best wel lang goed. Bij Rechtstreex is dat helemaal geen probleem. Dus geen boxen met spullen die je niet wilt, waar je niks mee kunt of die je niet lekker vindt of die komt terwijl je de hele week eigenlijk geen tijd hebt om uitgebreid te koken.

Tip: heb je wortels gekocht maar beginnen ze slap te worden? Leg ze in een bak water in de koelkast, en zie, de volgende dag zijn ze weer lekker knapperig!

Overigens, Rechtstreex biedt niet alleen maar groente en fruit uit je streek: ook zuivel, eieren, vlees- en vleeswaren en andere lokale, kleinschalig geproduceerde producten vind je terug in het aanbod van Rechtstreex.

Vind je dit, net als ik, een goed initiatief, en wil je meer weten over Rechtstreex – ik heb zeker niet alles verteld, want Rechtstreex doet meer -, ga dan eens kijken op de website: Rechtstreex.nl . Ik ben er zelf erg enthousiast over, en ik hoop dat meer mensen hier fan van worden.

En ja dan nu eindelijk: die rode kool. Die kocht ik bij Rechtstreex deze week, maar omdat een hele kool in één keer wel heel veel is, heb ik gewoon lekker rode kool met appeltjes gemaakt (die was ik helaas vergeten te bestellen bij Rechtstreex, dat was dan weer een beetje dom) en die ingevroren. Toen ik onlangs voor een ander gerecht de oude WMF snelkookpan van mijn moeder uit de kast haalde en ik eens het bijbehorende boekje doornam (uit 1989, en nog gedrukt in ‘West Germany’!), kwam ik allerlei recepten tegen, onder ander voor kool. Het leek me leuk om daar nu iets mee te doen. En in een snelkookpan is het ook nog eens heel snel klaar.

Ingrediënten

600 gram rode kool, in stukjes
20 gram vet (boter, olijfolie, spekvet of reuzel)
100 gram ui, gesnipperd
200 gram stevige appel (bv Pink Lady), in blokjes
laurierblad
2 kruidnagels
Zout
Azijn, liefst een goede kruidenazijn, anders een witte wijnazijn
10 gram suiker
250ml runder- of groentebouillon, heet
maizena

Heb je meer of minder rode kool, pas de hoeveelheid van de andere ingrediënten dan aan.

Bereiding

Verhit de vetstof in de snelkookpan en voeg de ui toe en bak deze even.
Als de ui wat glazig begint te worden, voeg dan de appel toe en bak deze kort mee – let op dat je de appel niet tot moes kookt!
Voeg de rode kool toe en schep deze goed door, zodat de appel en ui goed vermengd worden.
Doe het laurierblad en de twee kruidnagels toe.
Doe een theelepel zout, ongeveer een eetlepel van de azijn en de suiker er bij.
Giet de hete bouillon er bij in de pan en schep alles goed door zodat de kruiden, suiker, zout en azijn goed vermengd zijn.
Doe de deksel van snelkookpan er op en sluit de pan af.
Breng het aan de kook tot de maximumstand (mijn WMF heeft twee ringen, in dat geval dus de tweede ring, dit kan bij een andere snelkookpan anders zijn).
Kook de rode kool 5 tot 8 minuten, dat hangt er een beetje van af hoe dik je hem gesneden hebt, bij mij was 8 minuten echt genoeg.
Als de kooktijd voorbij is, koel de pan dan direct af om verder garen tegen te gaan.
Bindt het vocht nu met de maizena.

Je kunt de rode kool natuurlijk meteen eten, maar je kunt hem ook af laten koelen en in porties invriezen.

25 februari, 2016

Recept: Pasta e fagioli (e mais)

Rick Gewone recepten, Jaar van de Boon

Pasta e fagioli is een Italiaanse klassieker, en is dit jaar natúúrlijk helemaal hot, omdat het het Jaar van de Boon is. Ik maakte deze variant omdat ik voor een ander gerecht nog bonen en mais nodig had, en er bonen èn mais over waren. Weggooien is zonde, dus kokkerellen dan maar en zo werd het ‘pasta e fagioli (e mais)’. Het onderstaande gerecht is voor 2 à 3 personen; halveer het en je hebt een flink maaltijd voor één. Ook erg lekker bij koud weer, trouwens!

Ingrediënten

1 Middelgrote ui, gesnipperd
2 tenen knoflook, fijngesneden
3 blaadjes salie (of ¾ theelepel gedroogde)
2 blikjes tomatenpuree (of 1 groot blikje)
1 liter (runder)bouillon
200 gram maïs (mag gewoon uit blik)
250 gram bonen (witte, kievits, andere mag ook, liefst vers, geweekt, en gekookt; uit blik eerst even afspoelen en uit laten lekken)
100 gram pasta (kleine pasta)
20 gram Parmezaanse kaas

Bereiding

Doe 100 gram maïs met 1dl bouillon in een blender en maak er een papje van, of gebruik hiervoor een staafmixer
Verwarm de olie in de pan en voeg de ui en de knoflook toe en verwarm deze tot de ui net glazig begint te worden
Doe de salie er bij en bak kort mee
Doe de tomatenpuree in de pan, en bak dit ook even mee, ongeveer een minuutje
Doe de bouillon er bij en zorg dat de tomatenpuree goed vermengd wordt, dat gaat makkelijk met een garde
Breng het geheel aan de kook, en zodra het kookt, voeg dan het mais/bouillon papje er bij, en meng dit weer goed
Als het mengsel weer aan de kook is, voeg dan de pasta toe.
Laat de pasta tot de helft van de kooktijd op laag vuur koken, zonder deksel op de pan
Doe 5 minuten voor het einde van de kooktijd van de pasta de bonen en de mais er bij (aangezien de ene pasta de andere niet is, en je niet wilt dat alle bonen en mais stukkoken heb ik hier deze wat afwijkende tijd opgenomen)
Als de pasta gaar is, ben je klaar. Nou ja bijna:
Schep de pasta e fagioli (e mais) in een bord of kom en doe er wat geraspte Parmezaanse kaas over.

16 februari, 2016

Ontbijtsoep. Met bonen.

Rick Gewone recepten, Jaar van de Boon

Ik eet graag ontbijt. Dat wil zeggen: ik eet graag een ontbijt dat afwijkt van de ‘Hollandse Standaard’ bammetje jam of pindakaas. Of yoghurt met muesli/cruesli vulling. Dat eet ik wel vaker, maar niet liever. Nee, geef mij maar een bord nasi met gebakken ei. Of een Full English. Met bacon, roerei, tomaat, worstjes, ‘black pudding’ en bonen in tomatensaus – op toast natuurlijk. Warme, stevige kost, daar kun je me voor wakker maken.

Toen ik het laatste nummer van mijn nieuwe favoriete blad ‘Lucky Peach’ onder ogen kreeg was ik dan ook zo blij als een foodie met een nieuwe keukengadget: “The Breakfast Issue”. Volop ideeën voor een ontbijt dus. In het artikel “It’s 8 a.m. Somewhere” gaat de auteur vrijwel alle tijdzones langs om te zien wat men in één van de landen in die tijdzone eet voor ontbijt.

Bij tijdzone UTC-1 bleef ik hangen. De Azoren. Een kleine eilandengroep midden in de Atlantische Oceaan en autonome provincie van Portugal. Op het ontbijtmenu daar: Sopa de Couve, Azoraanse (Azorese?) soep met kool, aardappel en bonen. Dat recept moest ik gaan maken. Maar aangezien de bereidingstijd niet helemaal past in mijn schema, er toch maar gekozen deze ’s avonds te eten. Ook zin? Hieronder het recept van David Leite uit Lucky Peach #17.

Ingrediënten

275 gram cup gedroogde rode kidney bonen, of kievitsbonen (mijn keuze) – afgespoeld, en een nacht laten weken
2 eetlepels olijfolie
350 gram chouriço of chorizo (maar dan is het natuurlijk niet meer Portugees…) in plakken van ongeveer ½ centimeter
2 grote uien, grof gehakt
1 laurierblad
3 tenen knoflook, uitgeperst of heel fijn gesneden
½ theelepel rode-pepervlokken
1 liter runderbouillon. Gebruik het liefst echte bouillon, zelfgemaakt bij voorkeur, maar vermijd als het even kan dat zoute blokjes. Zelf maakt ik een bone broth van kalfsbotten, ui, prei en selderij
675 gram aardappels, geschild en gesneden in blokjes van 1cm
225 gram groene kool of boerenkool, zonder de dikke nerven, en grof gehakt

Bereiding

Giet de bonen af, doe ze in een pan en bedek ze met water. Breng het water aan de kook en laat de bonen 45 minuten op laag vuur koken tot ze zacht, maar nog wel stevig zijn. Geen zout toevoegen, want dan garen de bonen slecht.
Verwarm in een grote pan de olijfolie. Als de olie heet is voeg dan de worst toe en bak deze ongeveer 8 minuten, tot deze bruin is. Haal de worst met een schuimspaan uit de pan.
Giet het vet uit de pan (er komt nogal wat vet van de worst af), en doe van dit vet weer drie eetlepels terug in de pan.
Doe de uien met het laurierblad in de pan en bak de uien tot ze een diep goudbruin zijn. Dit duurt ongeveer 25 minuten. Let op dat de pan niet te heet wordt, want dan verbranden de uien. Zet het vuur desnoods lager als het te snel gaat.
Voeg de knoflook en de pepervlokken toe, bak deze een minuutje mee. Doe de bouillon met ongeveer een liter water in de pan. Voeg de aardappels toe, breng aan de kook. Zet het vuur lager en laat de aardappels, met het deksel op de pan in 10 tot 12 minuten gaar worden.
Doe in de tussentijd een derde van de bonen en een soeplepel van de bouillon in een keukenmachine of blender en draai de bonen tot een grove pasta. Je kunt het mengsel daarna nog door een zeef halen zodat je geen velletjes van de bonen in je soep krijgt straks. Je kunt deze stap natuurlijk ook achterwege laten als je het te veel werk vindt, of niet zoveel waarde hecht aan wel of geen velletjes in de soep. Ik heb het in ieder geval niet gedaan.
Als de aardappels gaar zijn, voeg dan de worst, de bonen, de bonenpasta en de kool toe aan de soep. Verwarm het nog heel even mee, tot net aan de kook, zet dan het vuur af en laat alle smaken goed met elkaar vermengen. Voeg zout en peper naar smaak toe.
Haal het laurierblad uit de soep – als je hem makkelijk kunt vinden tenminste – en doe de soep in kommen of borden. Afhankelijk van je honger of de maat borden is het goed voor 5 tot 8 porties.

Ik geef de soep een dikke 8,5, en zelfs een goeie 9 de volgende dag – de smaken zijn dan nog beter op elkaar in gewerkt. Ik denk dan ook dat dit een goede ontbijtsoep is, die je de avond van te voren maakt.

Wil je dit nummer van Lucky Peach ook hebben, kijk dan in de webshop van Atheneum Boekhandel of bij Amazon . Of neem direct een abonnement.