No Waste

Die banaan die op de fruitschaal lag, was al niet meer helemaal tof. Toch maar meegenomen naar het werk als tussendoortje. Maar tegen tussendoortjestijd was hij niet meer echt eetbaar. Niet uit de hand in ieder geval, en om zo’n bananenschil uit te lepelen zag ik ook niet zitten. Weggooien? Welnee. Gewoon in een zakje gestopt en weer mee terug naar huis. Zo’n banaan is namelijk een goed excuus om wat bananenmuffins te maken, naar recept van Paul Prudhomme, de legendarische chef uit Louisiana. In zijn klassieke werk Paul Prudhomme’s Louisiana Kitchen staat namelijk een heel makkelijk recept voor Banana Bread of Muffins (je kunt het recept dus voor beide gebruiken). De maten zijn in cups omdat ik geen zin had om alles te wegen en wel een maatbeker met cup-verdeling heb. Alleen de stick of butter is wat lastiger, volgens internet is een stick 113 gram. Dat nemen we dan maar aan.

Ingrediënten

3 grote, gepureerde, overrijpe bananen (met zo’n zwarte schil)

1 cup suiker

2 eieren

170 gram zoutloze boter (gesmolten en weer afgekoeld – maar dus niet hard)

2 cups bloem

2 theelepels baking soda

3 eetlepels karnemelk (of 3 eetlepels melk met ½ eetlepel azijn die een uurtje gestaan heeft)

1 cup grofgehakte ongezouten pecannoten (liefst dry roasted, maar gewone mag ook)

 

Verwarm de oven voor op 150 graden Celsius (hete lucht).

Meng de gepureerde bananen met de suiker en de eieren totdat ze goed vermengd zijn. Dit kan met een lepel, maar ook met een mixer. Voeg heel geleidelijk de boter toe (ik heb van hier af wel een mixer gebruikt) en meng dit er goed door. Voeg de bloem en het bakpoeder toe, en mix dit er door tot het een goed gemengde, iets romige massa is. Voeg als laatste de karnemelk (of het melk/azijn mengsel dus) toe en mix dit er goed doorheen. Als laatste voeg je de pecannoten toe, maar schep deze er gewoon door, doe dit niet met een mixer.

 

Vul een ingevette muffinvorm  (12 stuks, of 2 van 6, wat je maar hebt) met het beslag. De vormen zullen vrij vol zitten. Zet de muffinvorm(en) in de oven en laat deze daar ongeveer 65 minuten in zitten. Let op: de muffins worden behoorlijk donker, dat is normaal (het karameliseren van de suikers uit de bananen zorgt hiervoor), dus denk niet dat ze aan het verbranden zijn. Controleer na 65 minuten of ze gaar zijn (even prikken met een breinaald of iets dergelijks, als deze er droog uitkomt zijn ze klaar). Als ze gaar zijn haal je ze uit de vorm en laat je ze afkoelen op een rooster.

Die van mij zijn er zo uitgekomen:

Eén van de opmerkelijke dingen uit het recept is dat je karnemelk moet gebruiken (nou ok, dat is niet zo opmerkelijk) òf melk dat je met een klein beetje azijn mengt en een uurtje laat staan.

Huh?

Ja, dat dacht ik ook, dus daarom hier maar eens wat ‘onderzoek’ naar gedaan. Nou had ik laatst toevallig ergens gezien dat men ricotta maakte met citroensap, dus melk en zuur lijkt wel wat te doen. Kortgezegd: in melk zitten diverse eiwitten, waaronder caseïne en dit eiwit reageert met zuur waardoor vlokvorming ontstaat.

Bij mij was er na een uur echter niets gebeurd, of dat nu aan de verhouding lag of dat het in dit geval ook niet de bedoeling was weet ik niet. Mogelijk is de azijn vooral bedoeld om te reageren met de baking soda zodat het beslag gaat rijzen. Waarom we dat spul in Nederland ‘zuiveringszout’ noemen is me nog steeds niet duidelijk – de naam maakt het niet echt aantrekkelijk om het te gebruiken in ieder geval.

Overigens, het Wikipedia-artikel meldt dat er vroeger ook lijm werd gemaakt met caseïne en op internet kun je ook experimenteren met het maken van plastic van melk. Dus ook voor het melkoverschot door het afschaffen van het melkquotum is er gewoon een simpele oplossing: plastic maken. Scheelt weer fossiele brandstoffen – en weggooien is zonde…