Themaweek: Utrecht Ontbijt Week
Het was weer eens tijd voor een themaweek. De Leidsche Rijn Lunchweek en de Utrecht Hamburger Week waren al weer een tijdje geleden en ik had meer themaweken in en over de Utrechtse horeca beloofd. En ik had er ook wel weer eens zin in.
De centrale vraag voor deze themaweek was: wat valt er in Utrecht nou te ontbijten? Speciaal voor wie thuis niet wil of kan ontbijten, of voor wie heel vroeg in Utrecht moet zijn voor een afspraak. Kun je in de Utrechtse horeca terecht voor die ‘belangrijkste maaltijd van dag’ of een breakfast meeting plannen met een zakenrelatie? Of ontkom je niet aan een korte stand up met ochtendbammetje en koffie? Ik wilde me daar wel eens in verdiepen, dus tijd voor de Utrecht Ontbijt Week. Uiteraard deed ik gedurende de week al via social media verslag, nu een uitgebreidere review.
Om te beginnen dook ik vorige week eens even lekker in Google en Google Maps om me te oriënteren en in no time had ik een flinke lijst met adressen die beweerden, of waarvan werd beweerd, dat er ontbijt geserveerd werd. Ik kon meteen een eerste schifting aanbrengen – omdat ik op zoek was naar adressen waar je echt vroeg in de ochtend kunt ontbijten viel alles dat pas na 09u open ging af. Niet dat je niet mag ontbijten om 10 uur, prima, maar dan is heel veel reguliere daghoreca open, en ik zocht echt de ontbijtplekken.
Tot mijn verbazing bleven er nog veel plekken over want er gaan best veel zaken om 08.30 en 09.00 open, en een aantal nog wel eerder. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om een beetje door het hele centrum van Utrecht wat adresjes te bezoeken, in totaal zes. Eén daarvan had ik al op mijn verlanglijstje staan.
Maandag: Metro City Kitchen
Op maandag begin ik bij Metro City Kitchen, het grote restaurant onder in het WTC aan het Jaarbeursplein. Vanaf 8 uur kun je er terecht, en voor ontbijt kun je kiezen kiezen uit een aantal gerechten, zoals bijvoorbeeld een croissant, een boerenyoghurt met granola, eggs benedict of het Stadsontbijt. Die laatste een compleet ontbijt met croissant, verse jus d’orange, koffie of thee en keuze uit een gepocheerd ei op een brioche met boerenkaas òf boerenyoghurt met granola en vers fruit.
Als ik rond half negen binnenkom is het nog vrij stil. Heerlijk, kan ik de week even rustig beginnen. Ik kies voor het Stadsontbijt met het gepocheerde ei en thee.
Als ik de theedoos gepresenteerd krijg zie ik er geen gewone zwarte thee in zitten. Er is wel groene thee en een hoop andere smaakjes, en de enige thee die nog een beetje op zwart lijkt is de Earl Grey, maar daar zit lavendel in. Ik hou niet zo van lavendel in mijn eten of drinken, dus kies ik de groene thee.
De jus d’orange is versgeperst, zo staat op de kaart, en de croissant wordt geserveerd met jam, maar zonder boter. Navraag leert dat men alleen gezouten boter heeft, en dat vindt men niet zo geschikt voor een croissant, is het verhaal. Prima. De hoeveelheid jam is eigenlijk veel te veel, er blijft veel over.
Het is blijkbaar mijn Lucky Monday, want er is per ongeluk een extra ei gepocheerd. Zonde om weg te doen (inderdaad!), dus dat is een mazzeltje. Het gepocheerde ei is prima gekookt, de dooier loopt als ik hem doorsnij. Dat extra gepocheerde ei ben ik ook wel blij mee, want de brioche vind ik wat droog. Fijn om op de andere helft daarvan nog dat extra ei te kunnen doen. De romaine sla is vers en knapperig, maar ik ben er toch niet helemaal gelukkig mee. De slakeuze is in de horeca altijd een afweging tussen smaak, houdbaarheid en bite. Ik ben het niet altijd eens met de gemaakte keuze, die bijna altijd in de het voordeel van de romaine of ijsbergsla uitvalt. Uit houdbaarheidsoogpunt en knapperigheid snap ik het, maar het doet het gerecht niet altijd goed. Dat vind ik hier ook het geval.
Het zijn allemaal details, het ontbijt is verder prima, je krijgt best een hoop voor die €9,25. Misschien is het idee om de optie te geven voor 75 cent een extra gepocheerd ei te krijgen voor op die andere helft van de brioche, blijft het ontbijt nog steeds maar een tientje.
Dinsdag: De Ontdekking
Dag twee van de Utrecht Ontbijt Week ga ik de binnenstad in en kom ik uit bij De Ontdekking, aan de Voorstraat, tegenover de City bioscoop. In dit pand zat 20 jaar lang een reisbureau; de naam van deze ontbijt-, lunch- en koffiecorner is dus bewust gekozen en ook binnen vind je het reisthema terug.
De Ontdekking is een heel leuk pandje met meerdere verdiepingen met hoge en lage tafels, bankstellen en fauteuils. En het is een gewilde plek ook, want het valt me op dat De Ontdekking al vroeg vol zit. Dat zijn veelal studenten, docenten en medewerkers van de universiteit. Gek is dat niet, de Drift en de Universiteitsbibliotheek op loopafstand. Tip: parkeer je fiets onder de Universiteitsbibliotheek, op 100 meter afstand.
Ook De Ontdekking heeft, net als Metro City Kitchen, meerdere opties voor ontbijt: van eenvoudige croissant met boter en huisgemaakte jam tot aan een ‘high breakfast’ voor 2 personen of meer. Ik kies het ‘Bergbeklimmersontbijt’ dat bestaat uit brood, roerei (en optionele bacon) en een croissant met boter en huisgemaakte jam. Er is geen sap of koffie/thee inbegrepen bij het ontbijt, opmerkelijk genoeg.
De roerei wordt geserveerd in een aardenwerken kommetje. Misschien wat ongebruikelijk, maar ik heb de indruk dat het daar wel langer warm van blijft. Het brood bestaat uit vier stukken van een baguette en vult samen met de croissant meer dan voldoende. Het heet niet voor niets het ‘Bergbeklimmersontbijt’ natuurlijk. De huisgemaakte jam van bosbessen en banaan is superlekker en absoluut een aanrader. Wat mij betreft mogen ze die wel in potjes verkopen.
Het ontbijt kost, met bacon, €9,75. Omdat er geen koffie, thee of sap bij zit bestel ik er nog een thee bij, en de rekening komt daarmee op €12,25. Dat is misschien wat aan de hoge kant, zeker in vergelijking met Metro City Kitchen van de dag ervoor.
Woensdag: Café Elize
Op de derde dag van de Utrecht Ontbijt Week ga ik naar de Mariaplaats, nummer 44. Daar zit Café Elize. Het hoekpand heeft een groot overdekt (en deels verwarmd) terras, en dat is maar goed ook, want binnen is het erg klein. Er zijn maar een paar kleine tafeltjes voor twee personen, drie minitafeltjes voor één persoon aan een bank en een lange tafel aan het raam waar je naar buiten kunt kijken. Het terras is misschien wel drie keer zo groot als de zaak binnen.
Café Elize heeft een zeer uitgebreide ontbijtkaart, van een eenvoudige croissant tot aan het ‘Kaviaar ontbijt’ voor 2 personen met, inderdaad, een blikje kaviaar. Er staan hier zelfs ontbijtcocktails op de kaart. Na de fikse ontbijten bij Metro City Kitchen en De Ontdekking kies ik bij Café Elize voor iets lichters: het ‘Fruitig Ontbijt’ met yoghurt (‘van boerderij Steenwijk’), vers fruit, huisgemaakte granola, jus d’orange en thee. Prijs: €10,50.
Het is fijn om wat lichters te eten dan al dat brood en eieren, maar als ik mijn ontbijt op heb, heb ik ook toch echt wel genoeg gehad. Yoghurt met granola en fruit vult beter dan verwacht, maar ligt wel minder zwaar op de maag.
Leuk tentje wel, al ben ik niet heel erg enthousiast over de afzuiging boven de open keuken. Op mijn plek aan de lange tafel bij het raam had ik best veel last van het bakken van eieren en bacon achter me, dat was jammer. De toiletten zijn (bijna letterlijk?) onder een trap weggewerkt en vrij krap.
Donderdag: District
Ik besluit voor de donderdag iets meer buiten het centrum te kijken, en kom terecht bij District, gevestigd in een mooi hoekpand aan de Jan van Scorelstraat, tegenover revalidatiecentrum De Hoogstraat. De zaak opent om 08.30, en als ik rond 08.50 binnenkom is de zaak behoorlijk vol. Daar had men blijkbaar niet op gerekend, want ik kan op dat moment geen ‘Ontbijt Compleet’ bestellen: er is geen tijd om het klaar te maken. Om 9 uur komt er een collega, en die kan het dan maken. Ik besluit te wachten, en vraag alvast om een kop thee.
De bewuste collega komt helaas pas tegen 09.20 binnen, maar gaat daarna meteen aan de slag met mijn ontbijt (heel netjes: er werd nog wel even gevraagd of ik nog tijd had voor het ontbijt). Het is nog geen 5 minuten later, en dan staat mijn ontbijt voor mijn neus: een croissant, een snee brood, twee plakken ham, boter, jam en een gekookt ei. Het ei is niet warm, dus die is al even geleden gekookt. Dan begin ik me wel af te vragen of het in die 35 minuten, die ik er nu totaal op heb gewacht, niet mogelijk was geweest om het ontbijt al eerder klaar te maken.
Op het ontbijt zelf is verder weinig bijzonders aan te merken, behalve dat ik er aan het einde achter kom dat er ook nog yoghurt en granola bij hoort, maar die was vergeten. Dat maakt het een zeer compleet ontbijt, ruim voldoende voor een fikse after breakfast dip. Het kost dan wel 12,50 zonder sap en/of koffie of thee. Met thee komt de hele rekening op €15,25.
De service bij District is vriendelijk, maar loopt dus niet soepel als het onverwacht druk is. Ik kan daar wel enig begrip voor opbrengen, maar met wat ik geserveerd krijg, denk ik dat dit toch ook zonder de extra collega had gekund.
Vrijdag: Stadsbrasserie De Utrechter
Vlak voor het weekend begint ga ik ontbijten bij Stadsbrasserie De Utrechter. Deze grote brasserie is gevestigd in het oude Staffhorst-pand, tegenover TivoliVredenburg. Op de bovenverdiepingen zit bedrijfsverzamelgebouw Social Impact Factory, die te bereiken is via de brasserie. Dat levert meer dan eens wat verwarring op, zo valt me op tijdens mijn verblijf daar.
En ik heb daar best even gezeten. De zaak gaat namelijk wel om 08.00 open, maar er is pas brood en een kok om 09.00. Ik ben er om half negen, en kan kiezen uit een chocoladebroodje, yoghurt met granola of wachten op de kok. Ik heb ook vandaag geen haast, iets te lezen bij me en ga wachten op de kok.
Deze kok gaat inderdaad om 9 uur aan de slag. Het klaarmaken van het ontbijt duurt ook niet heel lang, maar mijn ‘Ontbijtplank’ blijft lang op de pas staan. Er is blijkbaar niet goed onderling gecommuniceerd tussen de bedieningsmedewerkers en als de ‘ping’ uit de keuken komt dan wordt die niet gehoord. Daar heeft ook de kok dan schuld aan, maar ook let het bedienend personeel niet op: twee medewerkers komen minstens twee keer langs de pas, maar mijn plank wordt niet gezien. Uiteindelijk heb ik dan tegen 09.20 toch mijn ontbijt.
Het ontbijt bestaat dan uit 3 sneeën brood, een croissant,een glas jus d’orange, kaas, ham, jam en een gekookt, gepeld en koud ei. Of dat ei dan ook wel vers ter plekke is gekookt, of dat het van de groothandel komt kun je je afvragen. De kaas lijkt onafgedekt in de koelkast gelegen te hebben, want ik ruik een duidelijke koelkastgeur. En dan is er nog de boter. Er wordt gezouten boter bij geserveerd: letterlijk boter met daarop grof gemalen zout. Merkwaardig, en het heeft wel als voordeel dat ik om het zout heen de boter voor op mijn croissant kan pakken maar als ik eerlijk ben: doe echt gezouten boter, of doe het niet.
Het ontbijt is, zoals te verwachten, voldoende voor de eerstkomende uren; de kosten zijn €11,50 voor de ontbijtplank en samen met een kop thee komt de rekening op €14,35. De bediening is vriendelijk, maar misschien wat afstandelijk, en in ieder geval niet scherp op dit uur. Het meeste stoort het me eigenlijk nog dat de zaak wel open is, maar dat echt ontbijt pas na 09.00 geserveerd kan worden.
Zaterdag: Café – Brasserie Vascobelo V-Bar
In het weekend mag je jezelf best eens met wat extra’s verwennen, en ik besloot daarom naar Café-Brasserie Vascobelo V-Bar aan de Nachtegaalstraat te gaan. Deze zaak, van Belgische origine, bezocht ik een paar weken eerder al voor een kop koffie. De zaak was toen net geopend, en mijn oog viel toen al op het ontbijtaanbod. Dat zag er meer dan lekker uit en het viel me dan ook niet mee om het bezoek aan Vascobelo helemaal tot zaterdag uit te stellen…
Vascobelo is niet zo’n heel grote zaak en bestaat uit drie verdiepingen: een kelder met een grote tafel, een paar hoge tafels en een lange raamtafel op de begane grond en een bovenverdieping met een grote leestafel en wat kleinere tafeltjes. Er wordt veel gebruik gemaakt van spiegels die het pand groter laten lijken. De zaak is vrij luxe ingericht en mikt op het hogere segment – wat je ook terugziet in de prijzen.
De bediening is snel en erg vriendelijk en ik kies ‘Het Vascobelo Ontbijt’ met een potje thee, verse jus d’orange, brood, Ganda-ham, ‘Oud Brugge’-kaas, jamon iberico bellota, gerookte zalm, jam en yoghurt met granola. Verder krijg ik de vraag of ik er nog een eigerecht bij wil, en ik bestel roerei. Deze staat niet bij het ontbijt vermeld, maar ik zie deze later niet terug op de rekening. Misschien een klein mazzeltje? De boter die men hierbij serveert is een Franse demi-sel, en die gaat prima bij de croissant met jam. Misschien een tip voor de andere adressen met ‘boter-issues’.
Alles aan het ontbijt is lekker en hoewel het met een prijskaartje van €17,50 het duurste ontbijt van de week is, is het het – door de jamon iberico bellota en erg goede gerookte zalm – wel waard. Als het roerei er wel degelijk bij hoort dan is het niet duur, hooguit veel geld. Dit is een goede afsluiter van de Utrecht Ontbijt Week: erg lekker, en de lunch heb ik die dag gewoon over kunnen slaan.
Conclusie
Genoeg aanbod aan ontbijt dus in Utrecht, al betekent het niet altijd dat als een zaak vroeg open is, en een ontbijtkaart heeft, je ook zo vroeg een ontbijt kunt krijgen. Dat is wel jammer. Wat me opvalt is dat het aanbod vrij generiek is: een yoghurt met granola, of een croissant met boter en jam, of een plank met van alles wat. Van de bezochte zaken hadden Vascobelo en Café Elize het meest uitgebreide aanbod. Een Engels ontbijt, wafels en Amerikaanse pannenkoeken ben ik niet tegengekomen, al zal dat ook meer toeristen aanspreken dan Nederlanders. De toeristen ontbijten mogelijk vooral in het hotel en niet zo zeer in de stad. De forse toename van het aantal hotelkamers in Utrecht gaat daar misschien nog wel verandering in brengen…
Zelf nam ik deze ochtend de Maple Lady, drie dikke Amerikaanse pannenkoeken, met poedersuiker en kaneel en uiteraard maple syrup. En gepimped met bacon natuurlijk, want bacon, duh.
Tot zover de droge achtergrondinfo, hoog tijd voor de hamburgers. De vestiging van The Burger Federation in Utrecht is een grote, lichte zaak die je kunt vinden aan de Stadskamer, het horecaplein in het vernieuwde Hoog Catharijne. Het restaurant heeft ook nog een ingang aan de buitenkant, vlakbij de singel, en daar is ook een klein terras.
De Burgerbar is een kleine keten van hamburgerrestaurants met 4 vestigingen in Amsterdam, één in Den Haag en één in Utrecht. Je vindt Burgerbar in Utrecht in de Schoutenstraat, het straatje tussen de Neude en de Ganzenmarkt, waar de achterkant van het stadhuis ook is.
Ellis Gourmet Burger opende in Utrecht eind augustus 2016 aan de Neude. Het was daarmee de vierde vestiging van deze Belgische keten in Nederland. Inmiddels kun je in Nederland bij 7 vestigingen terecht: 3 in Amsterdam, 2 in Rotterdam en nog eentje in Breda.
Meneer Smakers is een echte Utrechtse keten van hamburgerrestaurants met vier filialen in de stad: op de Nobelstraat, aan de Oudegracht, op de Marnixlaan en op de Twijnstraat. Voor dit artikel bezocht ik het filiaal aan de Oudegracht, vlak bij de Neude.
Ik koos voor de Mevrouw Smakers, met rundvlees, gegrilde paprika, courgette en jalapeños met daarop de speciale Smakerssaus.
Toevallig bestaat Firma Pickles tijdens mijn #utrechthamburgerweek 5 jaar. Het is daarmee denk ik één van de oudste moderne hamburgerrestaurants in Utrecht, en ook meteen een wijnbar. Vind je bij de andere hamburgerrestaurants meestal een selectie van fris en bieren, Firma Pickles doet (ook) veel wijn.
Direct met het openen van het nieuwe winkelcentrum opende ook The Barn, een zogeheten fast casual biologische restaurant. Na iets meer dan een maand echter ging het restaurant al weer dicht, net als alle andere vestigingen van The Barn – de keten was failliet. Inmiddels is The Barn in Leidsche Rijn Centrum (als enige) weer open; het filiaal is overgenomen door de oud commercieel directeur van The Barn.
De tosti was erg eenvoudig: twee dikke sneeën brood, met ham en kaas, en dat op de grill. Nou ja, dus eigenlijk gewoon wat een tosti is. Als je het goed doet, heb je ook niet meer nodig dan drie ingrediënten en één apparaat. En hij was ook gewoon goed. Prima tosti, hoef je voor mij niets meer aan te doen. Sommige mensen willen graag ketchup bij hun tosti, en die zat er niet bij, maar dat zal ongetwijfeld wel kunnen.
Op dinsdag was het een zonnige nazomerdag. Iets Spaans op een terrasjes gaat er dan wel in. Eén van de restaurants aan het Brusselplein is Bar Iberico: een Spaans restaurant met op de lunchkaart bijvoorbeeld vers belegde Spaanse broodjes. En naast de kaart nog een heel scala aan echte Spaanse tapas – of misschien is raciones een betere omschrijving. Denk aan pulpo a la gallega (octopus op Galicische wijze), boquerones in vinagre (ansjovisjes in het zuur), en dadels in spek. De ‘buiten de kaart’-kaart is bijna nog groter dan de gewone kaart. Genoeg te kiezen dus.
Voor nu viel mijn keuze dan (toch weer) op een pita met gyros. Maar dan kreeg ik natuurlijk niet een opgerolde pita, volgepropt met sla, vooral vlees, en (altijd te weinig) saus. Nee, een mooi bord met daar op een pita, en daar op een mooie salade, dààr weer bovenop lekker gekruide kipgyros, en natuurlijk saus.
De eerste Alan & Pim’s is in 2015 in Rotterdam. In die tijd was het ineens heel erg hip om kip van ’t spit te verkopen in een restaurant, en Alan & Pim’s was één van die hippe zaken. En ze doen het blijkbaar goed, want ze zijn er nog steeds. Niet zo gek, want ik ben wel eens bij ze in Rotterdam geweest, en die kip was verdraaid lekker. Dus toen ik hoorde dat Alan & Pim’s in Leidsche Rijn Centrum kwam, heb ik een klein vreugdedansje gemaakt.
Op de lunchkaart vind je onder andere salades, sandwiches en (halve) gegrilde kippetjes. Alan & Pim’s gebruikt alleen verantwoorde kip uit het Groene Hart, dus je kunt je rustig uitleven op een halve kip (of twee halve, dan heb je een hele). Die halve (of toch hele) kip besloot ik te bewaren voor de volgende keer, en ik koos voor de sandwich pulled chicken. Die bestaat uit twee flinke boterhammen met salade, heerlijk sappige kip en barbecuesaus. De barbecuesaus is wat aan de dikke kant, zoals je op de foto kunt zien, maar hij is wel lekker. Als de saus wat dunner was geweest was het verdelen van de saus over de sandwich misschien makkelijker geweest. Maar ik kan gelukkig zelf ook wel wat saus verplaatsen.
De lunchkaart van Most is, net als de dinerkaart, beperkt. Ik koos uiteindelijk voor een sandwich met coppa di Parma, sla, pepertjes en olijfolie. Lekkere coppa, prima olijfolie, maar de pepertjes zorgden toch wel voor een flinke uitdaging in het kiezen van een bijpassende wijn (want dat is toch wel wat je wilt in een wijnbar). Uiteindelijk is dat wel gelukt, en het is fascinerend om te proeven hoe sommige wijn de peper juist meer naar voren haalt, en in andere gevallen juist weer afzwakt. Fijn dus dat je van tevoren kunt proeven, maar zo’n pepertje is toch wel lastig.
Als fast-food restaurant wil je toch steeds weer nieuwe mensen trekken, of mensen die al bij je komen, vaker laten komen. En mensen die nooit komen, moet je dus iets anders bieden. En dat moet je de mensen die wel vaker komen, ook doen. Want anders kwamen ze nu al wel vaker. Volg je het nog?